บทที่ 1186

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วหันไปหาเธอ “มีคนส่งมาเหรอ? คุณไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าใครส่งมา?” เมื่อได้ยินอย่างนั้นหวาลี่ฟางก็ตัวสั่นเล็กน้อย ราวกับว่าดวงตารูปนกฟินิกซ์คู่นั้นมองทะลุได้ทุกอย่าง “ไม่รู้เลยค่ะ ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมา แต่ถ้าฉันรู้ ฉันคงไปหาเขาแล้วถามแล้วล่ะค่ะว่าส่งมาทำไม!” หวาลี่ฟางมีสีหน้าเศร้าสร้อยและกล่าวว่า “ลี่เฉิน... คุณคิดว่าฉันเป็นคนทำเรื่องพวกนี้หรือเปล่าคะ? ฉันรู้ว่าคุณชอบอี้หรานและมองฉันเป็นแค่คนที่เคยช่วยชีวิตของคุณเอาไว้ตอนเด็กเท่านั้น เพราะอย่างนั้นฉันจะพยายามทำแบบนั้นไปทำไม? ถ้าคุณได้คบกับอี้หรานจะดีกว่าคนอื่นที่ฉันไม่รู้จัก แบบนี้ฉันก็จะยังมีที่ของตัวเองถึงคุณจะแต่งงานกับอี้หราน คุณก็ไม่ต้องตัดขาดกับฉันหรืออะไรแบบนั้นด้วย!” หวาลี่ฟางกล่าวอย่างน่าสงสารราวกับว่าเธอคิดเช่นนั้นจริง ๆ กู้ลี่เฉินจ้องมองหวาลี่ฟางขณะที่เม้มริมฝีปากบางเข้าหากัน จากนั้นเขาก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรออก “หาคนให้ผมหน่อย ชื่อกวอซิ่นหลี่! เขาน่าจะเคยทำงานที่ศูนย์สุขาภิบาล ผมจะส่งรูปเขาให้คุณดูทีหลัง” หวาลี่ฟางหลุบตาลงและเผลอถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้ตัวในตอนที่เธอได้ยินคำพูดของกู้ลี่เฉิน มีแววแห่ง