บทที่ 1182

“จริงเหรอ? คุณเคยเล่นกับตัวนี้ไหม?” ขณะพูดกวอซิ่นหลี่ก็เปิดกระเป๋าและเอาหุ่นของเล่นทรานสฟอร์เมอร์ออกมาให้อี้หรานดู หลิงอี้หรานมองไป และเห็นว่าไม่ใช่แค่สองสามตัว แต่ดูจะเป็นจำนวนเยอะมาก! แค่มองคร่าว ๆ ก็นับได้เป็นโหลแล้ว หลิงอี้หรานเจอตัวที่คล้าย ๆ กับที่เธอเคยเล่นซึ่งมีชื่อว่า บัมเบิลบี “ฉันเคยมีตัวนี้” หลิงอี้หรานพูดพลางมองไปยังบัมเบิลบีในมือเธอ ความโหยหาอดีตปรากฏในดวงตาเมล็ดอัลมอนด์ของเธอ “งั้นคุณเอาไปสิ” กวอวินหลี่กล่าว “แต่คุณเอามาให้อาหยันน้อยไม่ใช่เหรอคะ?” หลิงอี้หรานถาม “มีให้หยันน้อยอีกหลายตัวเลยครับ ตัวนี้ก็ยังมีอีกตัว คุณเอาไปเถอะ ถือว่าเป็นของที่ระลึก” กวอซิ่นหลี่กล่าว ‘ของที่ระลึก...’ หลิงอี้หรานมองบัมเบิลบีในมือ เธอเคยขอร้องคุณยายสำหรับของเล่นชิ้นนี้นานมาก ตอนนั้นเธอยังไม่รู้เรื่องเงินอะไร และเธอไม่รู้เลยว่าคุณยายใช้เงินที่เก็บไว้มาซื้อของเล่นให้เธอ หัวใจของหลิงอี้หรานอ่อนลงเมื่อนึกถึงคุณยาย “ขอบคุณค่ะ” เธอพูดพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ และรับบัมเบิลบีไป กวอซิ่นหลี่ยิ้มหลังจากเห็นว่าเธอยอมรับมันไป แม้เขาจะรู้ว่าพวกเขาไม่มีวันได้คบกัน แต่เขาก็มีความสุขอยู่ภายใน พวกเขา