บทที่ 1172
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเช้านี้ เธอก็พบว่าตัวเองยังถือสายค้างไว้อยู่
และทิงซิน... ไม่วางสายเลยทั้งคืน!
จากนั้นเธอก็ทำเสียงขึ้นมา แล้วเขาก็พูดอรุณสวัสดิ์กับเธอทันที
น้ำเสียงของเขาแหบเล็กน้อย เธอสงสัยว่าเขาจะได้หลับสบายไหมหลังจากที่เธอรบกวนเขาทั้งคืน หรือ... เขาจะไม่ได้นอนเลยหรือเปล่า?
เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น ตอนนี้ก็เป็นเวลาสองสัปดาห์แล้วที่เขาไปจากเมืองเฉิน แต่เธอกลับคิดถึงเขามากเลย!
เธออยากเจอเขาสุด ๆ !
คนคนหนึ่งจะรู้ขึ้นมาว่าเขาต้องการอะไรหลังจากที่ได้ประสบกับเหตุการณ์ระหว่างความเป็นกับความตาย
เมื่อชินเหลียนอีเดินออกมาจากสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินและเดินไปยังประตูทางเข้าหมู่บ้าน และฝีเท้าของเธอก็หยุดลงครู่สั้น ๆ
รถสีดำหยุดลงไม่ไกล และร่างหนึ่งก็ลงมาหาเธอ
ดวงตาของชินเหลียนอีแดงขึ้นมา และรู้สึกอยากจะร้องไห้ในทันที!
“เหลียนอี ผมกลับมาแล้ว” เสียงทุ้มแหบห้าวเล็กน้อยของเขาพูด เขามองเธอด้วยความอ่อนโยน แต่ก็เจือความเป็นห่วงไว้ด้วย
ชินเหลียนอีร้องออกมาเสียงดังและกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของไป๋ทังซินในทันที
เธอกอดเขาไว้แน่นและฝังใบหน้าลงในอ้อมแขนของเขาขณะที่ร้องไห้เสียงดัง ดูเหมือนว่าเธอจะกำลังร้องไห้
Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link