บทที่ 1101

เขารู้เพียงว่า เธอต้องเผชิญกับความเจ็บปวดแสนสาหัสตอนที่อยู่ในคุก แต่เมื่อเห็นสภาพที่เธอเจ็บปวดในตอนนี้ มันทำให้เขาเห็นว่าเธอเจ็บปวดแบบไหนได้ดียิ่งขึ้น หัวใจของเขาบอบช้ำ และดูเหมือนว่าในตอนนี้ แค่หายใจก็ยังเจ็บปวด เขาเสียใจที่ขังเธอไว้อย่างเลือดเย็น และยังยินยอมให้คนพวกนั้นทรมานเธอนับครั้งไม่ถ้วนไปโดยปริยาย แต่ไม่มีครั้งไหนรุนแรงเท่าตอนนี้ ใช่ เขาเสียใจมากเหลือเกิน เขาย่อตัวลง ยกมือของเธอขึ้นมา แล้วจุมพิตปลายนิ้วของเธอ “ฉันอยากให้ตัวเองได้ตกหลุมรักเธอก่อนที่เธอจะโดนขัง” เสียงที่คล้ายกับสายลมของเขาฟังราวกับมีก้อนสะอื้นจุกอยู่ที่คอ ถ้าเขาย้อนเวลากลับไปได้ เขาอยากจะปรากฏตัวต่อหน้าเธอ ก่อนที่เธอจะเข้าคุก เขาจะทำทุกอย่างด้วยอำนาจของเขาเพื่อล้างมลทินให้ชื่อของเธอ และคอยปกป้องไม่ให้เธอเจ็บปวดแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้สายไปแล้ว หลิงอี้หรานมองไปยังชายหนุ่มที่จุมพิตปลายมือของเธอ ความอบอุ่นจากริมฝีปากของเขาสัมผัสกับปลายนิ้วของเธอ และดูเหมือนว่าร่างกายของเขาก็ร้อนรุ่มไม่แพ้กัน “อี้จิ่นหลี คุณ...” “ฉันผิดไปแล้ว” เขาพึมพำขัดเธอ เขาไม่เคยยอมรับความผิดของตัวเองต่อหน้าใคร แต่ตอนนี้เขาพูดว่า “อี้