บทที่ 1070

‘เป็นเพราะว่าฉันทนไม่ได้ที่เห็นเธอตกต่ำแบบนี้งั้นเหรอ? ‘ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่ควร ‘ทนไม่ได้’ เรื่องเธอสิ! เธอไม่มีค่าให้ฉันต้อง ‘ทนไม่ได้’ สักหน่อย!’ “ฉันจะให้งานเธอทำเพราะเห็นแก่อาหยันน้อยเท่านั้นแหละ ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันต้องลำบากมากก่อนคดีจะจบ” เย่เหวินหมิงพูด เขาพูดเรื่องนี้เพื่อเตือนความจำของโจวเชียนหยุนและตัวเขาเอง โจวหยุนเซียนพูดอย่างเย็นชาว่า “เขาเป็นลูกของฉัน ไม่ใช่ของคุณ! คุณเย่ อย่าลืมนะคะ ว่าคุณเคยพูดว่า ถึงแม้ฉันจะท้องจริง ๆ คุณก็ขอให้ฉันไปเอาเด็กออก คุณพูดเองว่า ผู้หญิงแบบฉันไม่มีสิทธิ์ให้กำเนิดลูกของคุณ เพราะอย่างนั้น อะไรทำให้คุณคิดว่า ตอนนี้คุณจะเอาลูกไปจากฉันได้?” ใบหน้าของเย่เหวินหมิงบูดบึ้ง เขาเข้าไปใกล้โจวเชียนหยุนทีละก้าวและพูดว่า “เธอควรจะคิดถึงวันแบบนี้ไว้ตั้งแต่เธอเลือกที่จะให้กำเนิดเด็กคนนี้” เธอตัวสั่นขึ้นมาในทันทีทันใด “นี่คุณจะไม่ปล่อยให้เด็กที่คุณไม่ต้องการอยู่กับฉันด้วยเหรอ?” เย่เหวินหมิงพูดออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม “เธอว่า เด็กคนนี้จะมีโอกาสอะไรดี ๆ ในชีวิตบ้างถ้าเขาอยู่กับเธอ? ในอนาคตจะให้เขามาเปิดร้านกับเธอแล้วให้คนเยาะเย้ยว่าเขามีแม่เป็นอดีตนักโทษห