บทที่ 90

“แซ็คคือความหวังของครอบครัวเราอย่างแท้จริง!” “ดูเหมือนว่าแม้จะไม่มี ‘ใครบางคน’ ที่ไปมาเมื่อเช้านี้ พวกตระกูลยอร์กก็ยังติดต่อเรามา” ทุกคนเปลี่ยนจุดยืนอีกครั้ง คราวนี้หันมาต่อต้านแมนดี้แทน “นายแน่ใจใช่ไหมแซ็ค” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถามพร้อมกับขมวดคิ้ว "แน่นอน!" แซ็คตอบขณะที่เขาโทรหาเวนดี้และเปิดโหมดลำโพง “สวัสดีค่ะ มิสเตอร์ซิมเมอร์” เสียงนุ่ม ๆ ของเวนดี้ดังออกมาจากลำโพง “สวัสดีครับคุณเซอร์เรล ผมได้แจ้งให้ผู้อาวุโสซิมเมอร์ทราบแล้วเกี่ยวกับการของคุณในคืนนี้ ผมขอทราบได้ไหมว่าคุณจะมาถึงเมื่อไหร่” แซ็คตอบพร้อมยิ้มเยาะ “ไม่จำเป็นต้องจัดเตรียมอะไรหรอกค่ะ ดิฉันแค่มาเพื่อมอบของบางอย่างให้คุณ” เวนดี้ตอบ "ด้วยความยินดีครับ คุณต้องการให้ไปรับไหมครับ” แซ็คเสนอ “ไม่จำเป็นค่ะ ดิฉันมีรถของตัวเอง ดิฉันจะไปถึงประมาณ 19.00 น.” เวนดี้ตอบ “ได้ครับ เรากำลังรอคุณ!” แซ็คตอบด้วยความภาคภูมิใจก่อนวางสาย ‘ของงั้นเหรอ? ของอะไร? มันอาจจะเป็นสัญญาหรือไม่?' ทุกคนต่างตกตะลึง “แซ็ค ฉันจำได้ว่าเธอบอกให้นายไสหัวไปให้พ้นเมื่อสองสามวันก่อน เป็นไปได้ยังไง…” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถามด้วยท่าทางประหลาดใจ “คุณปู่ ไม่รู้หรือว่า