Webfic
Open the Webfic App to read more wonderful content

บทที่ 4172

“อย่างนั้นเหรอ?” ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ “ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู! “แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น? “มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้! “บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!” ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขา การนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดี ณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้น ฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลย ฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์ “ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น” ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา "แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?” “แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ “ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน

Locked chapters

Download the Webfic App to unlock even more exciting content

Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser

© Webfic, All rights reserved

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.