บทที่ 3867

เพียะ! ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้พูดอะไรออกมา เทรย์ก็กระโดดขึ้นจากพื้นแล้วตบเจซลอยกระเด็นไปด้วยการเหวี่ยงมือเพียงครั้งเดียว “ไอ้สารเลว!” เจซเอามือกุมหน้าในขณะที่เขาโซซัดโซเซลงไปกองกับพื้น “แกตบฉันเหรอเทรย์?! “แกอยากตายหรือไง?!” เปรี๊ยะ! เทรย์ทำเมินเฉยก่อนจะหักแขนของเจซอย่างเกรี้ยวกราด ถึงแม้ว่าเจซจะอยากตายแต่เทรย์ก็ไม่ปล่อยให้เขาตายหรอก ในฐานะผู้มีความสามารถชั้นยอดของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ เขารู้ดีว่าตำแหน่งของฮาร์วีย์นั้นยิ่งใหญ่เพียงใด นั่นคือเหตุผลที่เขาทำในสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นทางเลือกที่ถูกต้องแล้ว “อ๊ากกก!” เจซกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และก่อนที่เขาจะหยุดดิ้นกระเสือกกระสนนั้นเทรย์ก็ลงมืออีกครั้ง เสียงกระดูกหักดังก้องไปทั่วก่อนที่เจซจะกลายเป็นคนพิการอย่างสิ้นเชิง ในเวลานี้เขาไม่สามารถหยุดตัวสั่นในขณะนอนกองกับพื้นได้เลย เขาอยากจะตะโกนด่าออกมา เขาอยากจะถามทุกคนที่นี่ เขาอยากจะเป็นบ้า แต่ความเจ็บปวดนั้นกลับหยุดยั้งให้เขาทำอะไรไม่ได้เลย เขาทำได้แต่เพียงกรีดร้องเสียงแหลมเหมือนหมูที่กำลังจะตายอยู่บนพื้น เหล่าเพลย์บอยที่ร่ำรวยและสาวสวยผู้มั่งคั่งต่างก็รู้สึก