บทที่ 3853

ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็น “แกอยากให้ฉันทำอะไรล่ะ?” เจซส่งเสียงหัวเราะอย่างเย็นชา “หมอบคลานแล้วยอมรับความผิดของแกซะ จากนั้นก็หักแขนแต่ละข้างของแกให้หมด “พาผู้หญิงสองคนนั้นไปที่เตียงนอนของฉัน! ฉันจะเล่นสนุกกับพวกเธอสักสามวันเต็ม ๆ เลย! “พอฉันสุขสมอารมณ์หมายแล้ว ฉันก็จะปล่อยแกไป!” ฮาร์วีย์หรี่ตามอง “ฉันติดสินใจที่จะหักแขนขาของแกให้หมด แกจะไม่มีวันลุกขึ้นยืนได้อีกต่อไป!” “แกควรรู้ว่าอะไรดีกับตัวเองนะฮาร์วีย์!” เจซโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมาก เขารู้สึกอับอายอย่างมากเมื่อถูกฮาวีย์ท้าทายต่อหน้าคนของเขาจำนวนห้าร้อยคน “หยุดอวดเบ่งต่อหน้าฉันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะจัดการการกับแกชนิดที่พระเจ้าก็ช่วยอะไรแกไม่ได้! “คนของแกอาจต่อสู้ได้ แต่เขาสามารถต่อสู้กับคนจำนวนห้าร้อยคนได้หรือเปล่าล่ะ?! “เขาคงเหนื่อยตายไปซะก่อน!” จูเลียนขมวดคิ้วแล้วมองไปรอบ ๆ ก็อย่างที่เจซพูดนั่นแหละ จูเลียนคงจะต้องเหนื่อยมากถึงแม้คนจำนวนห้าร้อยคนพวกนั้นจะมานั่งคุกเข่าให้เขาไล่ตบไปทีละคน นี่ยังไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้กับผู้คนที่เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้มาเป็นอย่างดี “ถ้าพวกแกมีกันเพียงแคนี้...” ฮาร์วีย์มองไปรอบ ๆ อย่างใจเย็