บทที่ 3677

แอ็กเซล การ์เซียแสดงสายตาพิฆาตและความมีศักดิ์ศรีที่น่าสะพรึงกลัว ชาวอินเดียที่อยู่ที่นั่นต่างก้มหน้าลงโดยสัญชาตญาณ พวกเขาไม่กล้าสบตากับแอ็กเซลด้วยซ้ำไป “ไม่มีใครตอบคำถามของฉันเลยเหรอ? “หรือเธอกำลังบอกว่าเธอไม่มั่นใจเลย? “นี่ไม่เหมือนกับตอนที่เธอทำการท้าทายแชมเปี้ยนระดับจังหวัดเหล่านั้นนะ” แอ็กเซลกล่าวด้วยน้ำเสียงเข้มและแหบแห้ง” “เธอบอกว่าในประเทศ H นั้น ไม่มีใครแข่งขันกับเราได้ และอินเดียก็สามารถบดขยี้คนรุ่นใหม่ได้โดยไม่ต้องให้ผู้มีความสามารถชั้นยอดของเราต้องลงมืออะไรเลย "อะไรกัน? ตอนนี้เธอยอมแพ้กันแล้วเหรอ?” ชาวอินเดียต่างมองหน้ากัน ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนพร้อมกับโค้งคำนับ “เราอ่อนแอเกินไปแล้วครับ ท่านหัวหน้า!” แอ็กเซลทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากได้ยินอะไรแบบนั้น” “เธอไม่ได้ยินที่ฉันถามเหรอ?” “เธอมั่นใจแค่ไหนในการจัดการกับเด็กที่มีความสามารถสามคนนั้น?!” "ไม่มั่นใจเลยครับ!" ชายคนหนึ่งตอบด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “แต่เนื่องจากนี่คือสงคราม เราจะต่อสู้อย่างสุดกำลัง ถึงแม้ว่าเราจะสู้พวกเขาไม่ได้ก็ตาม! เราจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของประเทศของเรา!” “เราจะสู้! เราจะสู้!”