บทที่ 126

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ยิ้มให้ ดวงตาของเขาแวววาว “แมนดี้ ปู่รู้ว่าหลานรู้สึกผิดและโกรธพวกเรา ปู่ขอโทษอย่างใจจริงที่ไม่เชื่อใจหลานก่อนหน้านี้ ฌอน แซ็ค มาขอโทษแมนดี้ด้วย!” ฌอนและแซ็คมองไปที่อีกคนอย่างเก้ ๆ กัง ๆ พวกเขาเคยชินกับการให้คนมาหมอบกราบ การที่จะให้ทั้งสองคนขอโทษแมนดี้ ครอบครัวที่ถูกขับไล่นั้น มันเป็นเรื่องยากอย่างแน่นอน พวกเขามีทางเลือกน้อยมากนอกจากต้องทำตามเช่นนั้น ได้แค่หายใจเข้าลึก ๆ เผชิญหน้ากับแมนดี้ แซ็คซิมเมอร์ก้มตัวเล็กน้อยและขอโทษ “แมนดี้คราวนี้เป็นความผิดของฉันเองที่ทำให้เกิดปัญหาทั้งหมด ยกโทษให้ฉันด้วย” รอยยิ้มชั่วร้ายฉาบบนใบหน้าของเขาเพียงชั่วพริบตาในขณะที่เขาก้มหน้าลง แต่เขาก็ซ่อนมันไว้อย่างดี ในทางกลับกันฌอนแสร้างยิ้มเหมือนแมวเชสเชียร์และพูดว่า “แมนดี้ตอนนี้แซ็คก็ได้ขอโทษแล้วในฐานะลุงของหลาน ลุงก็จะอยากโทษด้วยเช่นกัน ลุงสัญญาว่าจะไม่เกิดขึ้นเรื่องแบบนี้อีก หลานไปที่ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เพื่อเห็นแก่ลุงได้ไหม?” “เพื่อเห็นแก่ลุงเหรอ! ทั้งพ่อและลูกเลิกพล่ามเรื่องไร้สาระสักที!” ลิเลียนส่งเสียงร้องประท้วงทันที เธอระงับความโกรธของเธอมาโดยตลอดนับตั้งแต่การลงทุนที่แมนดี้ได้