บทที่ 122

คนป่วยอย่างแซ็ค ฮาร์วีย์ไม่สนใจเขาและหันไปทางประตูทางเข้า ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ “แซ็ค ซิมเมอร์ไม่ได้พูดหรอกหรือว่าเขาเป็นแค่ลูกเขยที่ไม่มีประโยช์? ทำไมเขาถึงเข้าทางประตูใหญ่ล่ะ? อะไรอีกล่ะ เขายังมีบัตรผ่านเข้าตึกด้วยเหรอ?” “เป็นไปได้ไหมที่เขามีตำแหน่งในบริษัทนี้?” ฝูงชนส่งเสียงดังไม่หยุดกับคำถามเกี่ยวกับตัวตนของฮาาร์วีย์ แซ็คเยาะเย้ย “เขาจะเป็นอะไรได้อีกล่ะ? ลูกเขยของเราทำงานเป็นคนทำความสะอาดที่นี่!” “เขาเป็นคนทำความสะอาดกว่าที่นี่เหรอ!” ความสงสัยได้ถูกทำให้กระจ่างเมื่อพวกเขาสงสัยว่าชายยากจนคนนี้เข้ามาในบริษัทได้อย่างไร มิน่าเล่า! จบประโยคของเขา แซ็คก็พูดกับอีวอนน์ว่า “มิสซาเวียร์ อย่าปล่อยให้เรื่องเลวร้ายไร้ค่าแบบนั้นมาทำลายบรรยากาศของเราในตอนนี้เลย หรือว่าเราจะไปเจอกันที่อื่นคืนนี้แล้วค่อยคุยกันดีกว่า?” ในที่สุดอีวอนน์ก็เข้าใจความรู้สึกของเวนดี้เมื่อคืนนี้ หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ตอบกลับไปอย่างเยือกเย็น “มิสเตอร์ซิมเมอร์ ก่อนอื่นฉันต้องบอกว่าฉันไม่ได้สนใจในตัวคุณ ประการที่สองเราไม่ได้เป็นคนคุ้นเคยกันเลย และสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดตามกฎของ บริษัทของเราสิ่งที่ไร้ประโยชน์จะต้