บทที่ 120

อีวอนน์สังเกตเห็นฮาร์วีย์ที่กำลังเดินมาหาเธอ เธอยิ้มและพูดว่า “รอสักครู่นะคะ อาหารเช้าใกล้จะพร้อมเสิร์ฟแล้วค่ะ” ฮาร์วีย์จ้องมองอีวอนน์ด้วยความสงสัย ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถเข้าใจได้ เขาระแคะระคายการกระทำของอีวอนน์ที่ไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาอย่างอบอุ่นเหมือนอย่างที่เธอเคยทำ ฮาร์วีย์มีความสุขกับการนอนหลับพักผ่อนตลอดทั้งคืน แต่เขาไม่รู้ว่าอีวอนน์ใช้เวลาทั้งหมดในการนอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง เธอคิดว่าเธอควรจะเปิดประตูออกไปอย่างบังเอิญดีไหมถ้าฮาร์วีย์มาเคาะประตู ปรากฎว่าฮาร์วีย์หลับไม่ได้สติเหมือนท่อนไม้และไม่มีเจตนาจะทำอะไรเช่นนั้น ความจริงกระทบเข้ากับประสาทรับรู้ของอีวอนน์อย่างจัง หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านของอีวอนน์อีกต่อไป อีวอนน์ขับรถเบนท์ลีย์และส่งฮาร์วีย์ที่ยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงเช้าแล้วและผู้คนก็ทยอยเข้ามา กลุ่มคนจำนวนมากมารวมตัวกันที่ทางเข้าหลักของ ยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ โดยไม่ทราบสาเหตุ มีคนงานจากร้านดอกไม้กำลังยุ่งอยู่กับการวางของตกแต่ง พวกเขาตกแต่งทางเข้าหลักของ ยอร์ก เอ็นเตอร์ไพรส์ ราวกับว่าพวกเขากำลังเตรียมงานแต่งงาน อีวอน