บทที่ 117

"ที่รัก ผมสังเกตว่าคุณชอบโทรศัพท์เครื่องนั้นมาก แล้วถ้าผมจะซื้อให้คุณล่ะ" เวสตันคว้าโอกาสที่จะเข้าใกล้อีวอนน์ เขายื่นบัตรธนาคารของเขาให้โดยไม่ให้โอกาสเธอปฏิเสธ “รูดบัตรของฉัน!” “ไอ้หนูยาจก นายรู้จักไหมว่าบัตรสีเงินคืออะไร? ฉันแนะนำให้นายใช้ความพยายามมากขึ้นในครั้งต่อไปถ้าคุณจะพยายามโออ้วดอีกครั้ง” เวสตันมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างหยิ่งผยอง “ใครอีกมากมายคงจะยังเชื่อคุณถ้าคุณใช้บัตรสีเงิน แต่เป็นบัตรเอเม็กนี่เหรอ? บ้าที่สุด!” "ว้าว! นั่นคือบัตรสีเงิน ฉันได้ยินมาว่าคุณต้องมีเงินมากกว่าร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ในบัญชีธนาคารของคุณเพื่อที่จะได้มันมา!” “มิสเตอร์แจ็คแมนร่ำรวยกว่า! และเขาช่างเป็นคนที่ถ่อมตัวมาก!” “การเปรียบเทียบทั้งสองเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ!” “ ... ” ฮาร์วีย์กำลังจะโกรธถึงขีดสุด เขามีเงินเกือบหนึ่งหมื่นห้าพันล้านในบัญชี แต่ถูกคนที่มีเงินเพียงเกือบล้านมาหักหน้า เขาถึงกับพูดไม่ออก ปัญหาคือเขาไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมต้องเป็นตัวเอง อีวอนน์ไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับเวสตัน แต่เธอหยิบบัตรธนาคารของเธอออกจากกระเป๋าเงินและส่งมันให้กับพนักงานขาย เธอบอกว่า “รูดบัตรฉัน และก็อยากได้ทั้งสองเครื่อง”