บทที่ 106

หลังจากเดินออกจากคฤหาสน์ ฮาร์วีย์ก็กดโทรออกอีกครั้ง คราวนี้ปลายสายรับสายเร็วมาก อีวอนน์ ซาเวียร์ตอบด้วยน้ำเสียงอยากขอโทษ “มิสเตอร์ยอร์ก ตอนนี้ฉันอยู่ที่ลานจอดรถใต้ดินโทรศัพท์มือถือไม่มีสัญญาณ” “ไม่เป็นไร คุณมารับผมเดี๋ยวนี้เลยได้ไหม” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น คืนนี้เขาไม่มีที่ไหนให้ไปเลย มันคงจะดีไม่น้อยถ้าเขาไปนอนที่ห้องทำงานแทน “ฮะ? ได้ค่ะ คุณอยู่ไหนคะมิสเตอร์ยอร์ก? ฉันจะไปที่นั่นทันที” อีวอนน์ตกตะลึงไปชั่วขณะแต่เธอก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว ฮาร์วีย์บอกที่อยู่ให้กับเธอก่อนที่จะวางสาย ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที เฟอร์รารีสีแดงก็มาจอดที่ด้านข้างของฮาร์วีย์และหน้าต่างรถก็ลดลง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่อีวอนน์เปลี่ยนชุดเป็นสวมเสื้อหนังและกระโปรงสั้น เธอมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างเขินอายและพูดว่า “มิสเตอร์ยอร์ก ฉันรีบขับรถออกมาทันทีที่คุณโทรหาฉัน ฉันเลยไม่สามารถเปลี่ยนชุดได้ทันเวลา” “ไม่เป็นไร ผมรบกวนเวลาส่วนตัวของคุณหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ถาม “ไม่ ไม่เลย มันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะให้บริการคุณตลอด 24 ชั่วโมงค่ะมิสเตอร์ยอร์ก” อีวอนน์รีบลงจากรถและเดินไปฝั่งที่นั่งผู้โดยสารก่อนจะช่วยเปิดประตูให้ฮาร์วีย์ ฮา