บทที่ 88 ไว้ชีวิตฉัน
อลันยกหูโทรศัพขณะนั่งบนโซฟา เขาพูดอะไรบางอย่างในโทรศัพท์ หลังจากนั้นก็เรียกเจน “เฮ้เจน ดันน์เดาซิว่าเมื่อกี้ฉันโทรหาใคร” อลันหัวเราะเยาะดวงตาของเขาเป็นประกายขณะที่เขาพูดว่า “พี่ชายของเธอ เธอรู้ไหมว่าเขาพูดอะไร? เขาบอกว่าไม่มีใครเลยที่ชื่อเจนในครอบครัวของเขา ฮ่า ๆ เจนคุณน่าสงสารมาก! เธอฆ่าเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอเองและ จะลงเอยอย่างไร? โรซาลีนต้องเป็นผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลกที่เป็นเพื่อนกับเธอ!”
ขณะที่อลันพูดความโกรธก็ฉายผ่านดวงตาของเขา เขามองไปที่เจนราวกับว่าเขาต้องการให้เธอแตกออกเป็นสี่ส่วน!
เจนก้มหน้าต่ำ ไม่มีใครเห็นสีหน้าของเธอ
เธอไม่ได้พยายามปกป้องตัวเองเช่นกัน เธอรู้ว่าอลันชอบโรซาลีน ... เธอไม่ได้พยายามอธิบายริมฝีปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มที่ไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง ไม่มีใครเชื่อเธอ แล้วประเด็นที่พยายามอธิบายคืออะไร?
ถึงกระนั้นบางแห่งในส่วนลึกของหัวใจคำพูดของเจสันก็ยังทำร้ายเธอ
เธอหัวเราะเบา ๆ เธอหัวเราะตัวเอง หรือที่อลัน หรือเจสัน ดันน์? ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดเธอก็ยังคงยิ้มขณะที่เธองอเข่าช้าๆ
อโลร่ากรีดร้อง “เจนอย่า!”
แบม!
มีเสียงดังจากเข่าของเธอกระทบพื้น เจนคุกเข่ากับกระดูกสันห
Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link