บทที่ 29 ผู้หญิงบ้าบอ

คุณชายลูคัสหันกลับมาและผลักเจนออกไปแทบจะทันที เธอลืมตาขึ้นและกระพริบตา “ คุณลูคัส? ทำไม…คุณถึงพาฉันออกมาที่นี่หรอคะ?” ตอนนี้พวกเขาอยู่ในอีกห้องที่ได้รับการจัดตกแต่งให้คล้ายกับห้องก่อนหน้านี้มาก เธอเป็นใคร? เพียงแค่อดีตนักโทษที่ต้องการหลีกหนีจากปัญหาให้มากที่สุด โดยสัญชาตญาณเจนต้องการที่จะหลบเลี่ยงใครหรืออะไรก็ตามที่ทำให้เธอไม่สบายใจหรือมีปัญหา…เธอไม่มีสิ่งใดที่มีคุณค่า หรือเธอไม่มีอะไรที่เธอสามารถจะเสียได้อีกต่อไปแล้ว ด้วยสัญชาตญาณเธอ เธอพูดอย่างเร่งรีบว่า "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว คุณชายลูคัส ฉันจะรีบออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ" ถึงแม้ว่าเธออยากจะออกไป แต่ขาของเธอกลับไม่สามารถขยับได้ ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่อยากที่จะทิ้งบุคคลที่อาจเป็นภัยคุกคามต่อเธอในอนาคตได้ เป็นผลให้เธอเดินอย่างเก้ ๆ กัง ๆ เธออยู่ในท่าทางที่ดูตลกมาก ๆ สำหรับคุณชายลูคัส เจนพยายามจะไปที่ประตูด้วยท่าทางที่ตลก คุณชายลูคัสสอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกงของเขา ดวงตาสีน้ำตาลที่อยู่หลังแว่นขอบทองของเขายิ้มขณะที่เขามองดูเธอเดินไปที่ประตู เขาไม่ได้พยายามที่จะหยุดหรือห้ามเธอ ราวกับว่าเขายินดีที่จะให้เธอทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจแล