บทที่ 223 เจสันบอกว่าเขายังไม่อยากตาย

วันถัดไป ณ โรงพยาบาล "คุณดันน์ ลูกชายของคุณไม่จำเป็นต้องใช้ไตใหม่” หมออธิบายให้โจเซฟ “ด้วยอาการของคุณเจสันเขาต้องการคนที่มีไขกระดูกเช่นเดียวกับเขา เขาไม่จำเป็นต้องใช้ไตใหม่” เมื่อโยเซฟได้ยินเช่นนั้นเขาก็โบกมือ “งั้นก็ไปหาที่อันที่เข้ากับลูกชายของฉันได้มาสิ” มีนัยของความไม่อดทนในสายตาของแพทย์ "คุณดันน์ คุณยังไม่เข้าใจ คุณต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดบางประการก่อนจึงจะได้คู่ที่สมบูรณ์แบบท่ามกลางผู้คนนับล้านในโลกนี้ จะเป็นการดีที่สุดหากมันอยู่ระหว่างสมาชิกในครอบครัว มันจะง่ายกว่านั้น” มาดามดันน์ไม่ได้พูดอะไร รอยร้าวในความสัมพันธ์ของเธอกับโจเซฟอาจไม่สามารถแก้ไขได้ “คุณและภรรยาของคุณไม่ใช่คู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับเขา” หมอกล่าว เขามองไปที่เจสันที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งอย่างลังเล "คุณมีพี่น้องไหม?" การแสดงออกของเจสันเปลี่ยนไป เขาไม่ได้พูดอะไร เขายังคงเงียบ ดวงตาของมาดามดันน์เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา นิ้วที่ตกแต่งอย่างสมบูรณ์แบบของเธอกดลงบนจมูกของเธอในขณะที่เธอก้มศีรษะลง เธอก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน เมื่อมองไปที่พวกเขาสองคน โจเซฟเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจ “นี่ไม่ใช่โรคที่รักษาไม่หาย คุณกำลังร้องไห้เพื่ออะไร?”