บทที่ 152 มีเพียงสองคนที่เหลืออยู่ในการต่อสู้อันยาวนานนี้

"นายเป็นคนทำทั้งหมดใช่ใหม?" เสียงเย็นยะเยือกดังออกมาจากริมฝีปากบางของฌอน น้ำสียงของเขานั้นมันเยือกเย็นราวกับลมในหุบเขาน้ำแข็งอาร์กติก ตอนนี้ไฮด์เกลียดทุกอย่างเกี่ยวกับฌอน เขาจึงเหน็บแนมคนข้างหลังฌอนด้วยการยกคางขึ้นแล้วตอบว่า "ใช่ แล้วนายจะทำไม?” ฌอนหรี่ตาลงด้วยท่าทีสุดอันตราย ขณะที่เขามองไปที่ไฮด์และเดินตรงไปที่เขา ลักษณะที่สวยงามของเขาดูเคร่งขรึม และจากนั้นมุมริมฝีปากของเขาก็โค้งงอ เจนรู้สึกถึงแรงที่อ่อนโยนผลักเธอออกไป เมื่อถึงเวลาที่เธอตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และเงยหน้าขึ้นมอง หัวใจของเธอก็แทบหยุดเต้น! “ฉันจะทำยังไงกับมันหรอ?” ฌอนเอ่ยมันออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ ร่างสูงของเขาพุ่งเข้าหาไฮด์ ในขณะที่เขาชกกำปั้นของเขาไปทางด้านหลัง “ฉันจะแสดงให้นายเห็นตอนนี้ละ!” หมัดพุ่งเข้าไปที่ใบหน้าของไฮด์ การแสดงออกของไฮด์ เปลี่ยนไปแทบจะในทันที แต่แทนที่จะหลีกเลี่ยงการโจมตีของฌอน เขาตอบกลับด้วยกำปั้นของตัวเอง ... ตุบ! หมัดของพวกเขาปะทะกัน ด้วยแรงมหาศาลไฮด์ถูกบังคับให้ถอยหลังไปสองก้าว และเกือบที่จะสูญเสียการทรงตัว แววตาของเขาเปลี่ยนไป ดูเหมือนเขาจะค่อนข้างระวังฌอน ตอนนี้มือของเขารู้สึกชาอยู่บ้า ง