บทที่ 129 รอฉันที่เตียง

น้ำร้อนตกลงมาที่เธอ เธอหลับตาและปล่อยให้ความคิดของเธอโลดแล่นไป…เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะเดินไปตามถนนสายนี้ต่อไปอย่างไร มันจะง่ายมากถ้าเธอแค่ยอมแพ้ พ่อของเธอไม่ได้รักเธอ แม่ของเธอก็ไม่ได้สนใจเธอ มันคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอที่จะจบเรื่องทั้งหมด… แต่ เธอก็ไม่อยากยอมแพ้แบบนั้น! เธอยังไม่ได้ชำระหนี้ให้กับลูก้า นั่นหมายความว่าเธอไม่มีเหตุผลที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ สำหรับผู้ชายคนนั้น…เจนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง เธอต้องเล่นเกมของเขาต่อไปอีกนานแค่ไหน? ไม่ เธอไม่สามารถนั่งรอความตายได้ ตอนแรกเธอหวังว่าเขาจะเบื่อเธอในไม่ช้า และจากนั้นเขาจะปล่อยเธอไปโดยที่เธอไม่ต้องเสี่ยงที่จะทำให้เขาขุ่นเคือง สำหรับเงินที่เธอต้องการ…สิ่งแรกก่อนอื่นเธอต้องคิดหาวิธีที่จะออกไปจากสายตาของเขา เธอหันหน้าไปทางกระจกและมองไปที่เงาสะท้อนของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลังจากอาบน้ำเจนก็ใส่เสื้อผ้าที่เธอใส่อีกครั้ง ใช้เวลามากที่สุดเท่าที่จะทำได้ในห้องน้ำ เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ แต่เธอเดาว่าต้องเป็นเวลาอย่างน้อยสามสิบถึงสี่สิบนาที ถ้าผู้ชายคนนั้นยังไม่จากไป เขาคงจะตะโกนใส่เธอไปนานแล้ว เพื่อเร่งเธอหลังจากที่เธอเสียเวลาไปขนาดนี้ อย่