บทที่ 697
เธอคิดว่าเจเรมี่จะคล้อยไปตามเฟลิซิตี้ แต่เขากลับยกแก้วไวน์ในมือของเขาและสาดสิ่งที่อยู่ในแก้วลงบนใบหน้าของเธอ
เมเรดิธกรีดร้องโวยวาย ไม่คาดคิดว่าเจเรมี่จะทำเช่นนั้น
เธออึ้งไปชั่วขณะ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยของเหลวสีแดง เธอมองด้วยความสยดสยอง ขณะที่ชายตรงหน้าก็เธอลุกขึ้นอย่างช้า ๆ “เจเรมี่ ทะ ทำไมคุณถึงสาดไวน์ฉันล่ะ?”
เจเรมี่ไม่อยากแม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เขาเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ “ไวน์แดงไม่ใช่แค่เพียงช่วยทำให้ผ่อนคลายนะ แต่มันยังสามารถปลุกคนบางคนให้ตื่นได้อีกด้วย”
น้ำเสียงของเขาช่างเย้ายวน แต่กลับฟังดูเยือกเย็น “ตอนนี้คุณตื่นได้หรือยัง?”
“...” เมเรดิธทำหน้างง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอยังถามด้วยความไร้เดียงสา “เจเรมี่ เป็นอะไรไป? ฉันทำไปก็เพื่อช่วยให้คุณได้กลับมามองเห็นได้เร็วขึ้น นี่เป็นวิธีบำบัดทางจิตวิทยาวิธีหนึ่งนะ”
“ช่างเป็นวิธีที่แปลกดีจริง ๆ” เมเดลีนเดินเข้าไปพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาช้า ๆ
เมเรดิธต้องการออดอ้อนเจเรมี่ให้มากกว่านั้นในตอนที่เธอได้ยินเสียงของเมเดลีน เธอหันกลับมาและเห็นเมเดลีนเดินเข้ามาหาเธออย่างสง่างาม
“เมเดลีน?” เมเรดิธตกใจมาก ถึงอย่างไรก็ตามเธอเปลี่ยน

Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link