บทที่ 514

แจ็คสันพยักหน้า เขาถือแอปเปิ้ลและวิ่งไปหาพวกเขา เมเดลีนยิ้ม เธอรู้สึกโล่งใจพร้อมกับยื่นแขนออกไปทางแจ็ค “แจ็ค มาหาแม่” “แม่ครับ” แจ็คสันร้องเรียกเมเดลีนด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสาและวิ่งไปหาเธอ แผนการพังพินาศเมื่อแจ็คกลับมาสู่อ้อมกอดของเมเดลีนเป็นที่เรียบร้อย โรสคาดว่าเจเรมี่จะไม่มีวันยอมปล่อยเธอไปแน่นอน สีหน้าของเธอแปรเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม โรสคว้ามีดผลไม้บนโต๊ะแล้วหันปลายมีดไปทางเมเดลีน ก่อนจะตะโกนว่า “เมเดลีน นังสารเลว! ไปลงนรกซะ!” เธอสาปแช่งด้วยวาจาหยาบคายขณะถือมีดขู่ แต่ก่อนที่เธอจะเข้าใกล้เมเดลีน เธอกลับถูกเจเรมี่ถีบออกไปเสียก่อน โรสล้มลงกับพื้นอย่างแรง มีดผลไม้ในมือเธอตกไปอยู่ข้างลำตัว เธอพลิกตัวกลับเพื่อจะคว้ามันไว้ แต่ด้วยความเร็วของเจเรมี่ เขาเดินไปหาเธอแล้วใช้เท้าเหยียบลงบนมืออ้วน ๆ ของเธอ ทำให้โรสกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดในทันที ดวงตาที่เยือกเย็น และลึกลับของเจเรมี่มองดูเธออย่างเหยียดหยาม เขาเปรียบเสมือนกษัตริย์ที่ปฏิบัติต่อทุกคนดั่งเชลย “ลินนี่ให้โอกาสเธอแล้ว แต่เธอยังรนหาที่ตายเอง เพราะงั้นฉันก็จะส่งเธอเข้าคุก เธอจะได้มีความสุขครั้งสุดท้ายกับลูกสาวตัวน้อยของเธอ” เ