บทที่ 1343
เมเดลีนรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัว ราวกับกำลังยืนอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง
เธอรู้สึกได้ถึงแขนแกร่งที่พาดผ่านศีรษะไปหยิบหนังสือมายื่นให้ตรงหน้าเธอ
“เอาไปสิ” เขาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
หัวใจของเมเดลีนเต้นรัวในขณะที่กำลังหมุนตัวเพื่อเดินเลี่ยงออกมาหลังจากได้ยินเสียงนั้น
เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็พบกับดวงตาที่มืดมนคู่หนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม
อารมณ์ของเมเดลีนที่พยายามควบคุมมาโดยตลอด ตอนนี้กำลังจะเสียการควบคุมลงอีกครั้ง
“ไรอัน”
เธอเอ่ยเบา ๆ ด้วยริมฝีปากสั่นเทา
ไรอันยกมือขึ้นปรับหมวกเพื่อปิดดวงตาลึกคู่นั้น ริมฝีปากสีซีดคลี่ออกเล็กน้อย
“คิดว่าคุณลืมผมไปแล้วซะอีก” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่มีเสน่ห์จนเกือบเย้ายวน
เมื่อเห็นสีหน้าวิตกกังวลของเมเดลีน เขาก็ยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าสวยเบา ๆ ทว่าเธอเบี่ยงหน้าหลบ
เธอต้องการหนี แต่ไรอันขวางทางเธอไว้
“ต้องการอะไร? คุณ... คุณต้องการอะไรอีก?” เมเดลีนถามด้วยความประหม่า ความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นในแววตาของเธออีกครั้ง
“ผมบอกไปแล้วว่าตราบใดที่คุณเชื่อฟัง ผมจะไม่ทำให้คุณมีปัญหา แต่ว่า… เอวลีน คุณก็ยังไม่เชื่อฟังผมเลย”
“ลินนี่”
หลังจากที่ไรอันพูดจบ เสียงของเจเรมี่ก็ดังขึ้
Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link