บทที่ 71 คนที่อยากจะได้แต่ไม่สามารถที่จะได้สิ่งนั้น

"ถูกต้อง! มันแย่มากที่เธอเป็นดาราพรมแดงในต่างประเทศ แต่เธอก็ยังโชว์โง่บนพรมแดงของงานเฉลิมฉลองของโรงเรียน ในตอนนี้เธอน่าสมเพช ฉันขอแนะนำว่าแทนที่จะตำหนิความคิดเห็นที่ไม่ได้ร้องขอของคุณที่นี่ คุณควรกลับบ้านและหาเงินไปทำตัวไร้เดียงสาของคุณจะดีกว่า!” “นั่นเป็นเรื่องไร้สาระ! เซลีนของเราไม่ใช่ดาราธรรมดาทั่วไป เธอได้รับคำเชิญจากผู้จัดงาน!” "จ้า ๆ แม้เซลีนจะไม่มีงานทุกปี แต่ก็มักจะได้รับคำเชิญอยู่ดี ใบหน้าไร้เดียงสาของคุณมันกว้างจนความไร้ยางอายวิ่งเล่นได้เลย” “ใช่เธอไม่เหมือนแจนของเราเลยที่ปฏิเสธที่จะไปเว้นแต่เธอจะมีผลงานที่ได้รับคัดเลือกให้เข้าชิงรางวัล เฮ้อ! พวกเราทำอะไรได้บ้าง? แจนของเราไม่ใช่คนไร้ยางอายและบอบบาง!” “แม้ว่าเซลีนจะไม่มีผลงานใด ๆ ที่เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ แต่ก็ไม่แปลกที่จะมีคนเชิญเธอ!” “เอ๊ะ! คุณเป็นแค่คนที่อยากจะได้อะไรก็ต้องได้สินะ! อย่าเวอร์ไปหน่อยเลย!” มีเสียงดังมากจากแฟน ๆ ที่นั่ง แฟน ๆ ของเซลีน บางคนกำลังร้องไห้ด้วยความโกรธ บนพรมแดงรอยยิ้มบนใบหน้าของเซลีนนิ่งขึ้นชั่วขณะ อย่างไรก็ตามเธอแกล้งทำเป็นไม่รับฟัง และประชดประชันและไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา เมื่อเห็นว่าเนลล์ไม่