บทที่ 703 แปลกประหลาด

รักแท้ไม่เคยจางหายตามกาลเวลา แต่อายุเหมือนเหล้าองุ่น กาลเวลาจะช่วยเพิ่มความลึกและความละเอียดของไวน์เท่านั้น และจะไม่ส่งผลต่อคุณภาพของไวน์ เธอจำได้ว่า ครั้งแรกที่เธอแต่งงานกับกิดเดียน ลีย์ เป็นกึ่งบังคับขู่เข็ญและกึ่งลาออก ทําให้เธอตกลงใจ ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอไม่คิดว่าทั้งสองคนจะเดินได้ไกลขนาดนี้ หลังจากอยู่กับเขาได้สักพักหนึ่ง เธอก็นึกขึ้นได้ว่านี่เป็นเวลาอันยาวนานแล้ว ริมฝีปากของเธอแยกออกเล็กน้อยขณะที่เธอจ้องมองที่เขา เธอพูดด้วยความจริงใจว่า “ฉันด้วย ฉันคิดถึงคุณเสมอ ทุกนาที ทุกวินาที และทุกวัน” ถ้อยแถลงนี้ทำให้เขาหน้ามืดตามัวแท้จริง ก่อนหน้านี้ ใบหน้าหล่อเหลาของเขามีรอยยิ้มบาง ๆ อยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข มุมปากของเขาแยกออกจากกัน ทําให้ใบหน้าของเขากลายเป็นยิ้มกว้าง “คุณจะกลับมาในอีกสามวัน?” "ค่ะ" “ผมจะไปรับคุณที่สนามบิน” "ตกลง" เนลล์หยุดแล้วเตือนเขาอย่างอ่อนโยนว่า “อย่าไปเร็วเกินไป เพียงไปถึงตามเวลาที่กำหนดและระมัดระวังบนท้องถนน” กิดเดียนพยักหน้า ทั้งคู่ได้คุยกันต่ออีกสักพัก จนกระทั่งมาถึงบริษัท จากนั้นทั้งคู่ก็บอกลากันและหอมแก้มกัน เ