บทที่ 5 อย่าเสียเวลาไปมากกว่านี้เลย

เนลล์ เอนตัวพิงกระจกรถอย่างอ่อนแรงพลางชมทิวทัศน์ยามค่ำคืน ตาของเธอเป็นสีแดง คำพูดของเจสัน ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเธอ แต่เธอพบว่ามันไร้สาระมาก เซลีน รังแกเธอกี่ครั้งแล้วที่มีครอบครัวคอยปกป้องช่วยเหลือเธอ? เนลล์ ยังคงเงียบและอดทนคิดว่าเธอจะได้รับความสงบสุขด้วยวิธีนั้น แต่เซลีน กลับมาเพิ่มพูนวิธีการของเธอแทน เนลล์ ไม่ใช่คนอ่อนแอดังนั้นเธอจึงเรียนรู้วิธีต่อสู้กลับโดยธรรมชาติเมื่อเธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป อย่างไรก็ตามในสายตาของเจสัน กลายว่าเธอนั้นกลั่นแกล้งเซลีน? เธอถูกขับออกจากครอบครัวเจนนิงส์ ทุกคนในเมืองเพย์สัน รู้ดีว่าครอบครัวเจนนิงส์ ไม่ต้องการให้เธอเป็นลูกสาวและย่า ของเธอก็ยิ่งไม่พอใจเธอมากขึ้นไปอีก เพื่อที่จะไม่ทำให้เจสัน ลำบากใจเธอจึงหลีกเลี่ยงการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ปรากฏตัวในที่สาธารณะ แต่ในสายตาของเขาเธอกำลังแก้ตัวและปฏิเสธที่จะไปกับเขา? ส่วนการขายเซ็กส์ทอย ... ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์นั้น หรือถ้าไม่ใช่เพราะความเห็นแก่ตัวและอคติของครอบครัวเจนนิ่งส์อนาคตของเธอจะพังพินาศหรือ เธอจะตกอยู่ในสถานะนี้หรือไม่? ทั้งหมดนี้กลายเป็นความผิดของเธอ?! เนลล์ หลับตาลงเพียงรู้สึกเสียใจและประชดประชันไม่รู้จบ จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นข้าง ๆ เธอ “การรู้สึกเศร้ากับผู้ชายแบบนั้นมันคุ้มค่าไหม” เธอสะดุ้งตัวเล็กน้อยและมองข้ามไป ในสายตาที่พร่ามัวของเธอชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ตรงนั้นโดยนั่งหลังตรง แววตาของเขาเย็นชา จากนั้นเธอก็จำได้ว่าดูเหมือนเธอจะเข้าไปในรถของผู้ชายคนหนึ่ง คนนี้เป็นคนที่ช่วยเธอออกจากในบาร์ก่อนหน้านี้ ตอนนี้ภายนอกเธอไม่สามารถแสดงสีหน้าหดหู่ของเธอได้ เธอจึงเช็ดน้ำตา “ใครบอกว่าฉันเสียใจเพราะเขา” กิดเดียน เลิกคิ้วใส่เธอ เขาจ้องมองอยู่ที่ดวงตาสีแดง แต่สวยงามของเธอ เนลล์ อธิบาย “ฉันไม่ได้เสียใจเพราะเขา แต่ฉันเสียใจเพราะตัวเอง” เธอเสียใจกับหกปีในวัยเด็กที่สูญเปล่า ... กิดเดียน พยักหน้าเห็นด้วย “คุณรู้หรือไม่ว่าวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับการลงทุนที่ล้มเหลวคืออะไร” “อะไร?" “เลิกเสียใจทันเวลา” คำพูดสี่คำที่ไหลออกมาจากริมฝีปากบางของเขาทำให้หัวใจของเธอสั่นสะท้าน เธอหันมามองเขา ภายใต้แสงไฟสลัวท่าทางของชายคนนั้นสูงโปร่ง แสงทำให้เกิดเงาที่ด้านข้างของใบหน้าทำให้ลักษณะของเขาลึกและเป็นสามมิติมากขึ้น เขาดูเย็นชาและสูงส่ง ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้เห็นผู้ชายที่น่าดึงดูด เจสัน ยังค่อนข้างดูดี อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับผู้ชายตรงหน้าเธอความแตกต่างนั้นห่างกันเกินไป เช่นเดียวกับที่ดวงดาวไม่สามารถแข่งขันกับดวงอาทิตย์ หรือดวงจันทร์ได้ ชายคนตรงหน้าเธอก็พราวระยับเหลือเกิน เขาเหมือนนกอินทรีที่ทะยานอยู่เหนือสวรรค์ทั้งเก้า ออร่าของเขาทรงพลังและไม่มีใครเทียบได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขามีใบหน้าที่เพียงพอที่จะทำให้ผู้หญิงทุกคนกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น ความคิดของเธอกระพริบเป็นความคิดที่ไร้สาระฉายอยู่ในใจของเธอ จ้องมองไปที่โปรไฟล์อันหล่อเหลาของเขาเธอกลืนน้ำลาย “ฉันรู้" จู่ๆเธอก็ถามว่า “คุณคิดยังไงกับสินค้าเกี่ยวกับเซ็กส์ทอย?” กิดเดียนขมวด คิ้ว “มันเป็นอุตสาหกรรมปกติเหมือนกับอุตสาหกรรมอื่น ๆ ฉันไม่มีความคิดเห็นเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้” เนลล์ ยิ้มจาง ๆ รอยยิ้มของเธอ เมามากกว่าสติและดวงตาที่วาวของเธอเหมือนน้ำในฤดูใบไม้ร่วง เธอพูดเบา ๆ ว่า “ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน” ทันใดนั้นกลิ่นหอมเย็น ๆ ก็ปัดปลายจมูกของเขาและกิดเดียน ก็หันไปเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอยืดตัวตรงและเอียงร่างกายส่วนบนทั้งหมดเข้าหาเขา “แล้วคุณคิดว่าฉันสวยไหม?” กระดูกสันหลังของกิดเดียน เสียวหวาบขึ้น ผู้หญิงตรงหน้าเขาสวยอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่เพียง แต่เธอสวยเท่านั้น แต่เธอยังมีเสน่ห์อย่างไม่น่าเชื่อ ความงามของเธอน่าทึ่ง แม้ว่าเธอจะสวมเสื้อแจ็คเก็ตสีเบจเรียบ ๆ ทับเสื้อชั้นในสีขาว แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความงามที่สะอาดและเย็นชาที่เล็ดลอดออกมาจากภายในได้ ทันใดนั้นความคิดก็แวบเข้ามาในใจของเขา ‘ไม่ว่าคุณจะเคยเห็นคนสวยมากแค่ไหน แต่ก็ยังมีคนที่สวยกว่านี้อยู่เสมอ’ ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลงขณะที่หน้าของเขานิ่งเงียบ ไม่กี่อึดใจต่อมาเขาก็รู้สึกไม่สบายใจ “อืม” เนลล์ โน้มตัวไปอีก ริมฝีปากสีแดงอันบอบบางของเธอแทบจะเสียดสีกับใบหูของเขาและเธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันบอกว่าอยากนอนกับคุณ คุณจะเต็มใจไหม?” “ ครืน!” แมทธิวที่ขับรถอยู่ไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้ ช่วงเวลาต่อมาเขารู้สึกเย็นชาเหมือนมีใครจ้องมองอยู่ข้างหลังเขา เขารีบหยุดยิ้มและเปิดใช้งานตัวแบ่งกลางรถระหว่างเบาะหน้าและเบาะหลัง จากนั้นกิดเดียนก็หันกลับไปมองผู้หญิงข้าง ๆ แสงสีดำลอยเข้ามาในดวงตาของเขาขณะที่เขาหรี่มองมาที่เธอ “มีราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการนอนกับฉัน คุณแน่ใจหรือว่าคุณต้องการ?" เนลล์หัวเราะ "เงิน? ฉันมีสิ่งนั้น” เธอดึงกระเป๋าเงินออกมา ขณะที่เธอพูดและหยิบธนบัตรทั้งหมดร้อยเหรียญออกมา "นับสิ หากยังไม่เพียงพอฉันสามารถโอนส่วนที่เหลือให้คุณได้” ตอนนั้นกิดเดียน ก็รู้ว่าสิ่งที่เธอพูดไม่ใช่เรื่องตลก เธอเป็นคนจริงจัง เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาสั่นสองครั้งและเขาก็ลูบขมับของเขา “คุณกำลังจะไปหลับนอนกับใครก็ได้ ที่ได้เจอในคืนนี้?” เนลล์ ส่ายหัว จู่ ๆ เธอก็หัวเราะและตบหน้าเขา “ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น ฉันอยากนอนกับคุณเพราะคุณหล่อมาก พวกเขาดูถูกฉัน นั่นคือเหตุผลที่ฉันต้องการหาคนที่ดี และหล่อกว่าเขา ฉันต้องการให้พวกเขาโกรธ!” กิดเดียน ไม่เคยคาดหวังว่านี่จะเป็นคำตอบของเธอ เขาสงสัยว่าเขาควรจะตอบสนองอย่างไร เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เตรียมที่จะใช้คำพูดของเธออย่างจริงจัง ในเวลานี้จู่ ๆรถที่เคลื่อนอยู่ก็หยุดกระทันหัน เนลล์ เริ่มมึนเมาแล้วและเธอเซถลาจากความเฉื่อยของเธอ หากไม่ใช่เพราะการตอบสนองอย่างรวดเร็วของกิดเดียน ในการจับเธอเธออาจถูกเหวี่ยงออกไป การแสดงออกของเขาจมลง “เกิดอะไรขึ้น?" เสียงของแมทธิวดังมาจากด้านหน้า “ขอโทษครับท่านประธาน เรามาถึงสวนลีย์แล้วครับ” “กลับไปได้แล้ว!” "ครับ!" เสียงปิดประตูรถดังมาจากด้านหน้า และกิดเดียนก็หันกลับไปหาผู้หญิงในอ้อมแขนของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วมองดวงตาที่เมามายของเธอและใบหน้าที่สวยงามของเธอที่แดงก่ำ "ถึงแล้ว ลงไป!" อย่างไรก็ตามเนลล์ ก็ไม่ได้ขยับตัว เธอเอนตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเขาและเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่สูงส่งและเอาแต่ใจของเขา ใบหน้าของเธอเย็นชา แต่ริมฝีปากของเธอบางและเซ็กซี่ ปากของเธอแยกออกและปิดอีกครั้งเต็มไปด้วยความเย้ายวนยั่วยวน แอลกอฮอล์เข้าที่ศีรษะของเธอ เธอเอื้อมมือไปโอบรอบคอของเขาและจูบที่ริมฝีปากของเขาอย่างเย็นชา หลังของกิดเดียนแข็งทื่อเมื่อดวงตาของเขาเบิกกว้าง วินาทีต่อมาความนุ่มนวลอยู่บนริมฝีปากของเขา เนลล์ มองไปที่สภาพเยือกแข็งของเขาและหัวเราะคิก “สุดหล่อ ปากคุณหวานจัง” กินเดียน“ ... ” เขาไม่กล้าที่จะโยนเธอออกจากรถ เขาพูดเสียงเบา “ปล่อย!” เนลล์ ไม่ได้ขยับ เธอกระพริบตามองไปที่หน้าตาที่เย็นชาและเคร่งขรึมของเขาและดวงตาของเธอก็เป็นสีแดง “คุณคิดว่าฉันเข้มงวด และไม่อ่อนโยนด้วยเหรอ? ฉันไม่น่าสนใจ? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงไม่ยอมนอนกับฉัน” กรามของกิดเดียนแน่นขึ้น “มันไม่ใช่อย่างนั้น” “แล้วทำไมคุณถึงไม่ตกลง” จู่ๆเธอก็รู้สึกเสียใจ น้ำตาหยดลงมากลิ้งลงมาใบหน้าที่เหมือนหยกของเธอเหมือนอัญมณีแวววาว หัวใจของเขาแน่นขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก น้ำตาของหญิงสาวไหลรินโดยไม่มีการยับยั้งชั่งใจและในไม่ช้าปกเสื้อของเขาก็เปียก