บทที่ 52 เธอขี้หึง

ด้วยหลังที่แข็งทื่อเนลล์จึงไม่กล้าเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน ท่ามกลางความมืดเธอค่อยๆเบิกตากว้าง ผู้ชายคนนี้ ... หลับไปแล้วจริงหรือ?เขามักจะนอนตะแคงข้างเตียง วันนี้มีอะไรถึงแผ่กิ่งก้านสาขาอยู่รอบ ๆ ? เขาแกล้งทำเป็นหลับหรือเปล่า? เนลล์รอสักพัก แต่ทุกอย่างข้างหลังเธอก็เงียบ ความเงียบปกคลุมพร้อมกับเสียงหายใจแผ่วเบาของชายคนนั้นที่อย่างเงียบสงบ เธอนอนนิ่งกว่าเดิมอีกสักพักจนแน่ใจว่าชายที่อยู่ข้างหลังเธอยังคงไม่เคลื่อนไหวก่อนจะยกมือขึ้นเพื่อประคองแขนของเขาอย่างระมัดระวังเพื่อเคลื่อนย้าย อย่างไรก็ตามการกระทำดังกล่าวส่งผลให้เกิดเสียงพึมพำจากด้านหลังเธอทันที แขนนั้นดึงไปข้างหลังอย่างรวดเร็วโดยจับที่เอวของเธอแน่นยิ่งไปกว่านั้นร่างของชายคนนั้นก็กดทับเธอและใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาฝังอยู่ในแผงคอยาวของเธอราวกับว่าเธอเป็นหมอนขนาดใหญ่ เธอถูกครอบครองในดินแดนของเขา เนลล์แทบจะหายใจไม่ออกขณะที่ร่างของเธอนอนแช่แข็งอยู่ในอ้อมกอดของเขา การหายใจที่แผ่วเบาที่พ่นออกมาระหว่างเส้นผมของเธอและการไหลเวียนที่อบอุ่นที่ทำให้คอของเธอกระตุ้นให้เกิดอาการชาที่สั่นสะท้านทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะเทือนเหมือนกระแสไฟกระเพื่อม เ