บทที่ 430 ลักพาตัวเพื่อเรียกค่าไถ่

เลียมไม่สามารถพูดอะไรได้มากเมื่อเห็นสิ่งนี้ “ถ้างั้นก็ให้ระมัดระวังและปฏิบัติตามสถานการณ์ คุณไม่จำเป็นต้องพูดมากกับคนบ้าที่ถึงจุดสิ้นสุดของเชือก ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ฆ่าเขาซะ เราจะปกป้องคุณอย่างเป็นความลับ” กิดเดียนพยักหน้า ครึ่งชั่วโมงต่อมา เนลล์ตื่นขึ้นจากได้ยินเสียงฝีเท้า เธอยังคงเวียนหัวเล็กน้อย ดวงตาของเธอยังรู้สึกหนักและยากที่จะเปิดขึ้น หลังจากลืมตาขึ้นเล็กน้อย เธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกความมืดห้อมล้อม รังสีของแสงส่องเข้ามาจากด้านนอกอย่างไม่ไกลนัก และเธอก็เห็นร่างที่เดินไปเดินมาอย่างแผ่วเบา สถานที่นี้คือที่ไหนกัน? ความคิดของเนลล์ยังคงพร่ามัว ในความทรงจำของเธอ เธอเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาล เดิมที เธอกำลังจะไปซื้ออาหารจีนจานโปรดของกิดเดียน จากนั้นเมื่อเธอขึ้นแท็กซี่... เนลล์ขมวดคิ้วและพยายามคิดย้อนกลับไป เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น? เธอตกใจอย่างกะทันหันเมื่อมีฉากปรากฏขึ้นในความทรงจำของเธอ ไม่! เนลล์เดินไปรอบ ๆ ทันที และลุกขึ้นจากพื้นโดยไม่รู้ตัว เธอถูกล้อมรอบด้วยความมืดและมีประตูที่ปิดอย่างหลวม ๆ อยู่ข้างหน้า มีแสงลอดเข้ามาทางช่องประตู มือและขาของเธอถูกมัดไว้ ข้างใต้ของเธอเป็นพื้นไ