บทที่ 324 ความจริง

หลังจากที่สเตฟานี่ไปแล้ว นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์มองเซลีนด้วยความรักและยิ้มออกมา “เซลีน น้องสาวของหนูมักจะเอาแต่ใจอยู่บ่อย ๆ ได้โปรดอดทนกับเธอและอย่าไปใส่ใจ” เซลีนยิ้มด้วยความเชื่อฟัง “แน่นอนค่ะ ครอบครัวของเราต้องมาก่อน รักษาความสงบเป็นเรื่องที่สำคัญ” ชายชราพยักหน้าด้วยความชื่นชม เมื่อจบบทสนทนานั่นแล้ว คุณคอลลินส์ก็มาพาเขาออกไป มองดูที่ด้านข้าง เนลล์พูดไม่ออก “ฮ่า ฮ่า คุณไม่คิดว่าเซลีนเท่านั้นที่จะใช้กลอุบายเดียวกันกับไม้ตายของเธอ? มักจะเล่นงานเหยื่อและทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดี แต่ถ้ามันไม่ได้ผลและเธอก็หนีไปทุกครั้ง” กิดเดียนยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “ผมเดาว่าผู้คนส่วนมากในโลกตัดสินภาพลักษณ์ของคนด้วยตาของพวกเขาแทนที่จะใช้หัวใจ” เนลล์เลิกคิ้ว เธอหันไปมองกิดเดียนและยิ้ม “ฉันสงสัยว่าประธานลีย์คนดีของเราตัดสินภาพลักษณ์ของผู้คนด้วยตาของเขา หรือหัวใจกันนะ?” เมื่อก้มหน้า ริมฝีปากของกิดเดียนก็คลี่ยิ้มที่ทำให้ใว้ใจไม่ได้ “ผมมองที่ผู้คนด้วยตาและมีเพียงแค่คุณเท่านั้นที่ผมใช้หัวใจของผมมอง” เขาจับมือของเธอแนบกับอกของเขา “ฟังสิครับ หัวใจของผมมีความสุขเพราะคุณนะ!” แก้มของเนลล์ระเรื่อด้วยสีกุหลาบ ไ