บทที่ 26 ฉันเห็นด้วย

"มีหญ้างูเหลือมผสมลงไปในยาซึ่งมีผลทำให้เส้นเสียงเป็นอัมพาตชั่วคราว แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน เธอน่าจะพูดได้อีกสักพัก ๆ” กิดเดียนพยักหน้าให้ แมทธิวส่งหมอกลับ หลังจากพวกเขาออกไป เขาก็เดินไปที่เตียงและมองไปที่ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง ตอนนี้เนลล์เงียบขึ้นมากในขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียงโดยไม่ขยับตัว ดูเหมือนว่าเธอกำลังหลับอยู่ ใบหน้าที่ยังคงสีแดงสดของเธอเผยให้เห็นความเจ็บปวดจากความอดทนของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ กิดเดียนมองดูเธอสักพักก่อนจะเดินหายไป ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำ เนลล์ลืมตาขึ้นด้วยความงุนงงเมื่อรู้สึกได้ถึงเงาร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่เหนือหัวเธอ “ไปแช่น้ำเย็นกันเถอะ หืม?” เธอมองเขาแล้วพยักหน้า กิดเดียนอุ้มเธอขึ้นมาแล้วพาไปยังห้องน้ำ อ่างอาบน้ำที่กว้างขวางเติมเต็มไปด้วยน้ำแล้ว เมื่อกิดเดียนวางเธอลงในน้ำเย็นทำให้เธอตัวสั่นและโอบแขนรอบตัวเธอทันที “คุณลุกขึ้นได้ไหม?” เนลล์พยักหน้าและพยายามตอบว่าใช่ แต่เมื่อกิดเดียนปล่อยเธอนั่งลงเอง ร่างกายของเธอก็อ่อนปวกเปียกแล้วเธอก็ตกลงไปในน้ำ เสียงถอนหายใจที่ทำอะไรไม่ถูกดังขึ้นเหนือศีรษะของเธอ วินาทีต่อมาร่างของเธอก็ลอยขึ้น เธอไอด้วยความเ