บทที่ 106 เหมือนแม่ของเธอ
เนลล์กระพริบตาด้วยความสับสน
เธอไม่ได้คาดหวังว่ากิดเดียนจะโกรธกับคำพูดของเธออย่างจริงจัง เธอร้องครางเมื่อรู้สึกเจ็บเล็ก ๆ ที่คาง
"คุณกำลังทำอะไร? มันเจ็บ!" เธอบอกอย่างรำคาญ
"ตอบผมมา" ดวงตาของชายคนนั้นเย็นชาน้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยความหวาดกลัว เนลล์ยอมจำนนทันทีภายใต้การจ้องมองของเขา คิ้วของเธอกระตุก
“คำถามไหน?”
"ผมเป็นใคร?"
“ …” เนลล์พูดไม่ออก โง่หรือไง! เขาไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร? มันน่าเสียดายที่เธอกล้าคิดแบบนั้นกับตัวเองเท่านั้น เธอจะไม่กล้าแสดงความคิดเห็นนี้ออกมาดัง ๆ เธอเผยรอยยิ้มที่ประจบประแจงก่อนจะตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า
“กิดเดียน ลีย์”
“ หืม?”
“???” เนลล์พูดไม่ออก นั่นเป็นคำตอบที่ไม่ถูกต้องเหรอ?
เธอลองอีกครั้งคราวนี้อย่างไม่แน่นอน
“ประธานลีย์ ?”
“ …” กิดเดียนยังคงเงียบ
“ฮ่าฮ่า…คุณคงไม่อยากให้ฉันเรียกคุณว่าท่านประธานหรอกนะ!” เนลล์รู้ว่านั่นเป็นคำตอบที่ไม่ถูกต้อง เมื่อพบความวุ่นวายของอารมณ์ที่พุ่งเข้ามาในลักษณะของผู้ชาย
“ฮึก! โอกาสสุดท้าย คิดให้ดี หืม?” เนลล์กัดริมฝีปากของเธอ
“อย่าทำอย่างนั้น!” การกัดริมฝีปากสีแดงด้วยฟันขาวของเธอทำให้เธอดูสวยอย่างน่าสงสาร มันทำให้ผู้ชา
Locked chapters
Download the Webfic App to unlock even more exciting content
Turn on the phone camera to scan directly, or copy the link and open it in your mobile browser
Click to copy link