บทที่ 26 : ผมจะสั่งสอนผู้หญิงของผมเอง

หลังจากที่ลินดาวางสายแล้ว เธอเห็นดลธีซึ่งกำลังเดินไปมาด้วยใบหน้าซีด ลินดารีบวิ่งไปหาเธอและตบหน้าเธอทันที เธอสาบานด้วยความโกรธว่า "แกมันไร้ยางอาย! ฉันเลี้ยงแกมาตั้งแต่เด็กและนี่คือวิธีตอบแทนฉัน สี่ปีที่แล้วแกขโมยแฟนของโรซี่ไปอย่างไร้ยางอาย และตอนนี้ แกจ้างอันธพาลมาทำร้าย เธอ. แกมันที่ชั่วร้าย! โรซี่ผู้น่าสงสารของฉันยังคงนอนอยู่บนโต๊ะผ่าตัด โดยไม่รู้ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่หรือตาย... ดลธี อิสระ! รอก่อนนะ! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับโรซี่ครั้งนี้ ฉันจะฆ่าแก!" เมื่อคิดถึงลูกสาวของเธอที่กำลังนอนจมกองเลือด ลินดาก็เฆี่ยนตีดลธีอย่างบ้าคลั่ง เธอตีดลธีอย่างรุนแรงด้วยกระเป๋าหนังในมือ คราวนี้ เพื่อความสุขตลอดชีวิตของลูกสาวอันล้ำค่าของเธอ เธอจะไม่ยอมให้ดลธีประสบความสำเร็จไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าโรซี่แต่งงานกับชีวนัยเมื่อสี่ปีก่อน ครอบครัวอิสระคงจะมีอำนาจมากขึ้นในเมืองทาโก ไม่จำเป็นต้องมีการคำนวณในทุกขั้นตอน โชคดีที่โรสลีเหลี่ยมพอ เธอสามารถจัดการชีวนัยให้อยู่ในมือของเธอและดูเหมือนว่าเขาจะเชื่อมั่นในตัวเธออย่างเต็มที่ "หะ!" ดลธีโดนลินดาตบไม่ทันตั้งตัว ในทันที เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอชาไปครึ่งหนึ่ง เธอเป็นคนหัวอ่อน