บทที่ 104

เมื่อโดโรธีตื่นขึ้น เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่ในวอร์ดที่ว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ใกล้เธอแม้แต่คนเดียว เธอรู้สึกเวียนหัวและอ่อนแอเท่านั้น ดูเหมือนเธอจะคิดอะไรบางอย่างและจู่ๆ ก็ยกผ้าห่มขึ้น มีจุดสีแดงเข้มแห้งบนผ้าปูที่นอนสีน้ำเงินเข้ม และทำให้หัวใจของเธอจมลง ยาฆ่าเชื้อของโรงพยาบาลมีกลิ่นฉุนรุนแรง ซึ่งทำให้เธอตื่นตระหนก ใบหน้าของเธอซีดและหัวใจของเธอก็เต้นแรง เธอรีบเอื้อมมือไปแตะหน้าท้องที่ยื่นออกมาเล็กน้อยของเธอ ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย ลูกของเธอ...เธอต้องไม่ปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับลูกของเธอ! หลังจากที่เธอตื่นได้ไม่นาน แพทย์คนหนึ่งก็มาถึงวอร์ด แพทย์มองดูเธอและบอกเธออย่างระมัดระวังว่า “คุณเป็นลมเพราะการไว้ทุกข์มากเกินไป หลังจากที่เราตรวจดูคุณ เราพบว่าคุณมีอาการซึมเศร้าเล็กน้อย โชคดีที่ทารกในท้องของคุณปลอดภัยในขณะนี้” “อย่างไรก็ตาม คุณต้องจำไว้ว่าให้ระมัดระวังมากขึ้นในอนาคต อย่าเก็บความคิดที่ไม่มีความสุขของคุณไว้กับตัวเอง คุณต้องรักษาอารมณ์ที่ดีตลอดเวลา นอกจากนี้ คุณต้องจำไว้ว่าคุณต้องนอนบนเตียงเป็นเวลาหนึ่งเดือน ." โดโรธีไม่สามารถอธิบายตัวเองได้ เธอทำได้เพียงพยักหน้า เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก โชคด