บทที่ 100

โดโรธีคิดว่าเป็นจูเอลซ์ เธอจึงเดินเข้าไปในห้องอย่างมีความสุข เมื่อเธอเดินเข้าไป เธอรู้ว่าผู้มาเยี่ยมจริงคือโรซาลี ซึ่งสวมรองเท้าส้นสูงและชุดที่งดงามและดูหยิ่งผยอง เธอได้แต่งหน้าสวยหรู เมื่อโดโรธีเห็นโรซาลี เธอนึกถึงสิ่งที่เธอเห็นในทีวีเมื่อไม่นานมานี้ มันเป็นฉากบีบหัวใจที่โรซาลีจับมือของครีเดนซ์ด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้าของเธอ สีหน้าของโดโรธีมืดลงในทันที “คุณมาทำอะไรที่นี่” “ฉันมาเพื่อพบคุณ โดโรธี” โรซาลีเบิกตาโตและมองดูโดโรธีที่สวมชุดเครื่องแบบของเรือนจำ ดูยุ่งเหยิง ใบหน้าที่สวยงามของโรซาลีเต็มไปด้วยความอวดดีและการเสียดสี “ฉันไม่ได้คาดหวังให้คุณมีทุกสิ่งที่คุณต้องการที่นี่ จริงๆ แล้วคุณมีเครื่องปรับอากาศ ตู้เย็น และแม้แต่โทรทัศน์ คุณคงจะสบายมากในทุกวันนี้ โดโรธี คุณอยู่ในคุกหรือโรงแรม?" “โรซาลี ถ้าคุณคิดว่ามันสะดวก คุณก็เข้ามาข้างในและอยู่ที่นี่ด้วยก็ได้! ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะ อย่าไปยุ่งกับพุ่มไม้เลย” โดโรธีกอดอก เธอมองไปที่โรซาลีซึ่งอยู่ไม่ไกลด้วยท่าทางเย็นชา ในที่สุดโรซาลีก็ได้สิ่งที่เธอต้องการแล้ว เธอกำลังจะแต่งงานกับครีเดนซ์ เธอคลั่งไคล้มากจนลืมซ่อนสีที่แท้จริงของเธอขณะท