บทที่ 9

พวกเขาใช้เวลานานกว่าสองชั่วโมงในการทานมื้อค่ำเฉลิมฉลองการแต่งงาน ในขณะที่เขาทานอาหารเสร็จ ก่อนที่ ลู ชินจิน จะชำระเงิน เขาได้แนะนำให้ชมวิวตอนกลางคืนของเมืองก่อน ทัง โรลชูว ไม่มีการปฏิเสธ แม้ว่าจะเป็นการแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ แต่เธอก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับเธอ ที่สำคัญดูเหมือนว่าเขาจะทำให้เธอผ่อนคลายและลืมปัญหาทุกอย่างเมื่ออยู่กับเขา เธอประหลาดใจมากที่เขามีอิทธิพลกับเธอมากขนาดนี้ เพิ่งรู้จักเขาไม่ถึงวันด้วยซ้ำ แต่กับมีเหตุผลบางอย่างทำให้เธอรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่ใกล้ ๆ เขา ทิวทัศน์ยามค่ำคืนจากเนินเขางดงามมาก สัมผัสได้ถึงสายลมอ่อน ๆ มองเห็นดวงดาวและดวงจันทร์ ทัง โรลชูว และ ลู ชินจิน ไปที่หอดูดาวและมองดาวของก่อนที่พวกเขาจะไปบนเนินเขาเพื่อไปยังอีกจุดชมวิว อุณหภูมิลดลงในเวลา 22:00 น, ลู ชินจิน ได้ชวนกันกลับ พวกเขาได้เดินลงจากภูเขาและลู ชินจิน ได้พา ทัง โรลชูวไปส่งที่บ้าน ทัง โรลชูว จากรถและบอกลา ลู ชินจิน “ขอบคุณสำหรับมื้อค่ำที่แสนพิเศษคืนนี้นะ กลับบ้านดี ๆ นะคะ” ลู ชินจิน วางแขนลงบนกระจกแล้วจ้องมองไปที่เธออย่างตั้งใจ พูดเบา ๆ ว่า “ตั้งใจจะย้ายมาเมื่อไหร่?” “ฉันจะเริ่มเก็บของเมื่อฉันถึงบ้าน ถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ฉันคิดว่าฉันจะย้ายไปภายในสองวัน” ทัง โรลชูว พูด … ลู ชินจินพยักหน้า จากนั้น เขายื่นมือออกมาแล้วพูดว่า “เอาโทรศัพท์ของคุณมาสิ” ทัง โรลชูว ด้วยความประหลาดใจก่อนที่เธอจะยื่นโทรศัพท์ให้เขาตามที่เขาบอก ลู ชินจิน พิมพ์ตัวเลขและพูด “นี่เป็นเบอร์ส่วนตัวของฉัน โทรหาฉัน หลังจากที่เธอเก็บของเสร็จ ฉันจะบอกให้ มู หลิง ไปรับเธอ” จากนั้น เขาได้เหยียบคันเร่งและขับออกไป ทัง โรลชูว อยู่ตรงนั้นมองเขาขับรถออกไปในความมืดจนลับตาตา ที่สุดเธอก็ได้เดินเข้าบ้าน ไฟของบ้านตระกูลทัง ยังคงสว่างไสวในเวลาที่ดึกขนาดนี้ พ่อบ้าน, คุณลุงเชาว์ ทักทายเธอในขณะที่เธอกำลังเดินเข้าบ้านก่อนจะพูดอย่างสุภาพว่า “คุณหนูครับ ท่านบอกให้คุณขึ้นไปที่ห้องหนังสือ เมื่อคุณกลับบ้าน ท่านมีบางอย่างจะคุยกับคุณหนูครับ” ทัง โรลชูวถามด้วยความประหลาดใจก่อนที่เธอจะมองไปที่ห้องหนังสือและพูดเสียงที่ถากถางว่า “เขาอยากจะพูดกับฉันหรอ?” “เอ่ออ…” คุณลุงเชาว์ลังเลที่จะพูดดีไหมและมองไปที่เธอด้วยความเห็นใจก่อนจะตัดสินใจพูดว่า ”คุณหนูครับ, วันนี้มีคนจากครอบครัวจี มาที่บ้าน คุณโรลโรล และคุณยิงเฟง จะแต่งงานกันและมัน… ดูเหมือนว่าจะเป็นวันเดียวกันที่คุณต้องแต่งงานกับคุณจี” … “อะไรนะ?” ทัง โรลชูว เสียงแข็งในขณะที่เธอมองไปที่ลุงเชาว์ ... “คุณหนูครับ อย่าเสียใจไปเลยนะครับ” ลุงเชาว์พูดพร้อมกับถอนหายใจ เขามองไปที่ ทัง โรลชูว ความกังวลเพราะกลัวว่าเธอจะทำอะไรด้วยความโกรธ … ทัง โรลชูว ยังคงเงียบ รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกในอกของเธอและมันทำให้เธอหายใจไม่ออก เธอหายใจเข้าลึก ๆ และซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ห้องหนังสืออย่างช้า ๆ ประตูไม่ได้ล็อค เธอเห็นเขากำลังดื่มชาไปนั่งอยู่บนโซฟาผ่านทางประตูที่เปิดไว้เล็กน้อย มือของทัง โรลชูว กำหมัดแน่น ก่อนที่เธอจะผลักประตูที่เปิดไว้เข้าไปในห้องหนังสือ “มาแล้วหรอ?” พ่อของเธอถาม “ลุงเชาว์ ว่าพ่อมีอะไรจะคุยกับหนู จะคุยเรื่องอะไร?” พูดอย่างเย็นชาเข้าประเด็นแล้วไม่สนใจอย่างอื่น … ทัง ซอง เหมือนว่าจะชินกับท่าทีของ ทัง โรลชูว ที่มีต่อเขา เขาจะไม่ค่อยใส่ใจกับท่าทีที่ไร้มารยาทของเธอและวางแก้วชาลงช้า ๆ ในมือก่อนจะพูดว่า “อยากให้เธอรู้ว่าพี่สาวแกกับ จี ยินเฟง ได้ตกลงแต่งงานกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว” ดวงตาของ ทัง โรลชูว ดูไร้ความรู้สึกอย่างชัดเจน เสียงของเธอฟังเหมือนกับว่ามีน้ำแข็งปกคลุมอยู่และเธอพูดอย่างใจเย็นว่า” หนูรู้เรื่องพวกนี้แล้ว” “แกรู้แล้วงั้นรึ?” ทัง ซอง พูดราวกับว่า เขาประแปลกใจเล็กน้อย … “ใช่ หนูไม่รู้มาก่อนว่า ‘พ่อที่แสนดี’ จะหักหลังลูกของตัวเอง ถ้าลุงเชาว์ไม่บอกหนูก่อนหน้านี้หนูคงไม่รู้” ทัง โรลชูว พูดด้วยความเกลียดชัง … “หมายความว่าอะไร?” ทัง ซอง พูดขนาดที่หน้าเขาก็ค่อย ๆ มืดลง ไม่ค่อยพอใจกับคำพูดห้วน ๆ ของ ทัง โรลชูว และในแววตาที่มีแต่ความเกลียดชังในดวงตาเธอ “หนูทำอะไรผิดหรอ? จี ยินเฟง เป็นคู่หมั้นหนูจนถึงวันนี้ เขาหักหลังหนูไปคบกับ กู โรลโรล ผู้หญิงเลวคนนั้น หนูไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพ่อเห็นด้วยกับการแต่งงานนั่น! จะให้หนูทำยังไง, นี่หนูเป็นลูกของพ่อจริง ๆ รึเปล่า?” ทัง โรลชูว ระงับความโกรธของเธอไม่ได้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ … ทัง โรลชูว เลือกจะไม่สนใจการหักหลังของ จี ยินเฟง แต่เพราะกู โรลโรล ทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอ ความรู้สึกผิดหวังที่ ทัง ซอง สนับสนุนการแต่งงานของพวกเขา และเขาก็ได้เลือกวันแต่งงานวันเดียวกับที่เธอเคยจะต้องแต่งงานกับ จี ยินเฟง ทัง ซอง เขาก็รู้สึกผิดเช่นกัน เขาก็หันไปมอง ทัง โรลชูว ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น น้ำเสียงของเขาเบาลงในขณะที่เขาพูด “โรลชูว ฉันรู้นะว่าแกเสียใจแค่ไหน ฉันไม่มีวิธีอื่นที่จะแก้ไขเรื่องระหว่างพี่สาวของแกกับ จี ยินเฟง ฉันต้องเห็นด้วยกับการแต่งงานนี้ งานหมั้นของ โรลโรล จัดขึ้นภายในสามวันนี้ และพวกเขากำหนดที่จะแต่งงานกันอีกสองเดือน แกต้องไปร่วมงานในฐานะที่แกเป็นสมาชิกของครอบครัว เพราะงั้นอย่าถือโทษโกรธเคืองพวกเขาเลย ทัง โรลชูว ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยิน “อะไรนะ… เมื่อกี้พ่อพูดว่าอะไร? พ่อพูดอีกทีได้ไหม?” ทัง โรลชูว รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังได้ยินเสียงต่าง ๆ ไม่ชัดเจน … เขาขอ… ให้เธอไปร่วมงานของคู่รักที่น่าสังเวชคู่นั้นจริงๆ งั้นเหรอ? “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ดวงตาของ ทัง โรลชูว เปิดกว้างไม่เชื่อว่าเรื่องทั้งหมดของเธอจะเกิดขึ้น พุ่งปรี๊ดขึ้นไปที่หัว ในขณะที่เธอหัวเราะอย่างโกรธเกรี้ยว “พ่อเป็นพ่อที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ กู โรลโรล แย่งคู่หมั้นของหนูไปแต่แทนที่จะอยู่ข้างหนู พ่อกำลังถามให้หนูไปร่วมงานหมั้นงั้นหรอ? ฮ่า ๆ วันนี้หนูก็ได้รู้แล้วละ พ่อก็ปฏิบัติกับหนูไม่แตกต่างกับขยะไร้ค่า แต่พ่อปฏิบัติกับลูกเมียน้อยอย่างกับเพรชที่มีค่า” “หนูอยากรู้จริง ๆ ว่าพ่อใช่พ่อของหนูจริง ๆ หรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ก็ขอให้บอก หนูเสียใจมากที่เกิดมาเป็นลูกสาวพ่อ!” คำพูดของ ทัง ซอง ทำให้เธอเสียใจอย่างมากเธอพูดใส่เขาอย่างรุนแรง ราวกับว่าเสียสติ “กล้าดียังไง!” ทัง ซอง ตะคอกด้วยความโกรธ “ฉันยอมรับว่าโรล โรล ทำพลาดไป เธอกำลังท้องกับเขา เมื่อเกิดเรื่องขึ้น ฉันจะห้ามให้พวกเขาไม่แต่งงานกันได้ยังไงในเมื่อเขากำลังท้องอยู่ ฉันก็พยายามคิดถึงความรู้สึกเสี่ยวหวันด้วย แกเข้าใจไหม?” … “งั้นก็หมายความว่าไม่ต้องคิดถึงความรู้สึกของหนูสินะ?” ทัง โรลชูว พูดในขณะที่เธอหัวเราะอย่างเย็นชา เธอได้หายใจเข้าลึกๆทนกับความผิดหวังอันขมขื่นก่อนที่เธอจะใจเย็นลงและพูดว่า, “พ่อไม่สมควรเป็นพ่อของหนูจริง ๆ ถ้าแม่ของหนูยังมีชีวิตอยู่เธอจะต้องปกป้องหนูอย่างแน่นอน” หลังจากที่เธอพูดจบ ก็ได้เดินกลับไปโดยไม่หันกลับมามองพ่อของเขาอีก ในขณะที่เธอกำลังจะก้าวออกไป ก็หยุดและพูดขึ้นมาอีกว่า “หนูจะย้ายออกภายในสองวันข้างหน้า ไม่มีทางที่จะได้เห็นหน้าหนูในงานหมั้นของ กู โรลโรล อย่างแน่นอนพ่อควรเลิกล้มความคิดนี้ซะ”