บทที่ 99

"ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันทำได้ แต่ฉันไม่รู้ว่าฉันจะหายไปนานแค่ไหน ฉันจะไม่ได้เจอคุณ" ทัง โรลชูว ส่ายหัวและเงยหน้าขึ้นจากอ้อมกอดของเขา การจ้องมองของเธอช่างน่าเวทนาราวกับแมวที่ถูกทอดทิ้ง เขาไม่สามารถห้ามไม่ให้รักเธอได้ เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้หัวใจของเขาก็เต้นรัว การจ้องมองของเขากลายเป็นอ่อนโยน “คุณจะคิดถึงผมไหม?” "แน่นอนค่ะ ฉันรู้สึกสบายใจมากขึ้นเมื่อมีคุณอยู่ใกล้ ๆ " เธอพยักหน้าและโอบแขนรอบเอวของเขา เขาลูบหัวของเธอกับหน้าอกของเขา ดูเหมือนเธอจะค่อย ๆ ชินกับการมีเขาอยู่ด้วย! ส่วนเล็ก ๆ ของหัวใจของ ลู ชินจิน ก็หล่นวูบ เขาไม่สามารถอดกลั้นความต้องการที่จะก้มศีรษะลงและจูบเธอได้ “ถ้าคุณเป็นแบบนี้ต่อไป ผมก็อดกลั้นไม่ให้อยากกินคุณไม่ได้จริงๆ” สองวันผ่านไปในพริบตา สดใสและเช้าตรู่ ทัง โรลชูว ดึงกระเป๋าเดินทางพร้อมที่จะไปพบ กู โรลโรล ที่สนามบิน ก่อนจากไป ทัง โรลชูว กอด ลู ชินจิน ด้วยหัวใจที่ไม่เต็มใจที่จะจากไป "ฉันกำลังไปนะ" "โอเค เดี๋ยวเจอกันใหม่" ลู ชินจิน เม้มริมฝีปากเล็กน้อยและยิ้ม ทัง โรลชูว ไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เขาพูดมากนัก หลังจากบอกลาเขาแล้วเธอก็เดินทางไปสนามบิน ประมาณสี่สิบนาทีต่อมา ท