บทที่ 753

พอได้ยินซู เหวินจิงพูดเรื่องที่คุณปู่เซินแกล้งป่วย ซอง อันยีก็หลุดยิ้มออกมา “คุณซู ไม่ว่าอากาศป่วยจริงหรือหลอกมันก็ไม่สำคัญแล้วล่ะคะ เพราะยังไงคุณสองคนก็ทำให้โมเฟยไม่พอใจไปแล้ว เป็นธรรมดาที่เขาจะโกรธจนไม่อยากเจอหน้าพวกคุณ” “ฉันเข้าใจค่ะ” เหวินจิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเครียด “ฉันเข้าใจว่าพี่สามเองก็มีสิทธิ์ที่จะโกรธ แต่ตอนนี้ปู่ก็รู้ตัวแล้วว่าตัวเองผิด พวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกันไม่ควรมาแตกหักเพราะอคติแบบนี้” เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งเครียดของเหวินจิง อันยีก็เม้มปากแน่นอย่างใช้ความคิด “โอเค ไว้ฉันจะลองคุยเรื่องนี้กับโมเฟยดูนะ” พลันใบหน้าที่อึมครึมของเหวินจิงเมื่อครู่ก็กลับมามีสีสัน เธอดีใจและรีบขอบคุณซอง อันยี ทันที “ขอบคุณนะคะคุณซอง ขอบคุณมากจริง ๆ ค่ะ…” “ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกค่ะ” อันยีรีบยกมือขึ้นห้าม “ฉันทำได้แค่ช่วยพูด ส่วนการตัดสินใจจะเป็นยังไก็อยู่ที่เจ้าตัวเองค่ะ” ซู เหวินจิงส่ายหน้า “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเชื่อว่าพี่สามต้องฟังคุณแน่นอน” ได้ยินแบบนั้น ซอง อันยีก็ทำเพียงยิ้มกลับไปโดยไม่พูดอะไรอีก … เมื่อซอง อันยีบอกเซิน โมเฟยว่าซู เหวินจิงมาหาเธอ ร่างสูงก็พุ่งเข้ามาจับหัวไหล่บางสแกนควา