บทที่ 748

เธอหลับตาลงอย่างช้า ๆ และพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ค่ะ ทุกอย่างจะผ่านไป” … ทัศนคติของเซิน โมเฟย มั่นคงกว่าที่เคย และเขาได้ทำให้ปู่เซินทั้งโกรธตลอดจนเสียเกียรติในเวลาเดียวกัน เขาคิดว่าด้วยอาการป่วยของเขาและ อย่างน้อยไอ้เหลือขอนั่นคงจะอยากประณีประนอมกับเขา แต่เขาก็ไม่ นั่นจึงทำให้เขาโกรธและเป็นทุกข์ ซอง อันยีนั่นสำคัญมากกับไอ้คนเหลือขอเหม็นโฉ่มากกว่าเขาแล้วในตอนนี้ ซู เหวินจิงสังเกตเห็นว่าปู่เซินได้เคร่งเครียดไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ และเธอรู้ว่ามันเป็นเพราะพี่สามของเธอเอง ดังนั้นเธอเริ่มคิดที่จะตามหาเซิน โมเฟย ในตอนที่เธอเห็น เซิน โมเฟย และ ซอง อันยีเดินออกจากตึกไทม์ แววตาของเธอดูจืดจางเล็กน้อย เมื่อพวกเขาเห็นเธอ ทั้งเซิน โมเฟย และซอง อันยีจึงหยุดพร้อม ๆ กัน เธอเดินเข้ามาและถามว่า “พี่สามพอจะสะดวกคุยกับฉันไหม?” เซิน โมเฟยหันและเหลือบมองไปที่ซอง อันยี ก่อนที่จะปฏิเสธคำขอของเธอไป “มันคงจะไม่สะดวกนะ” ซอง อันยีรู้ว่าซู เหวินจิง มาหาโมเฟยเรื่องปู่ของเขา ดังนั้นเธอจึงบอกกับโมเฟยว่า “คุยกับเธอก่อนเถอะค่ะ ฉันจะไปรอในรถนะ” ขณะที่เธอพูด เธอพยักหน้าให้กับซู เหวินจิงและเดินไปยังลานจอดรถก่อน “งั