บทที่ 72

วันรุ่งขึ้นหลังจากโครงการของเธอสิ้นสุดลง ทัง โรลชูว ได้รับโทรศัพท์จาก ทัง ซอง หลังจากทั้งสองคุยกันสั้น ๆ การโทรก็สิ้นสุดลง ลู ชินจิน กอด ทัง โรลชูว จากด้านหลังโดยวางคางของเขาไว้บนไหล่ของเธอขณะที่เขาถามว่า "พ่อของเธอต้องการอะไรเหรอ?" ทัง โรลชูว เอียงศีรษะของเธอไปด้านหนึ่งขณะที่เธอเอนตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาและยิ้มออกมา "ไม่มีอะไรมากหรอก เขาอยากให้ฉันกลับไปเพราะมันเป็นวันเกิดปีที่ห้าสิบของเขาในวันพรุ่งนี้" ลู ชินจิน จูบเธอเบา ๆ ที่ริมฝีปากและถามว่า "เธอต้องการที่จะกลับไปรึป่าว?" ... "ไม่ แต่ฉันต้องไป ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นพ่อของฉัน ถ้าแม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่เธอก็คงไม่ชอบที่จะเห็นพวกเราทะเลาะกันในตอนนี้" ทัง โรลชูว ถอนหายใจและเธอรู้สึกทำอะไรไม่ถูก ถูกซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเธอ หลังจากย้ายออกไปหนึ่งเดือน ทั้งสองก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย เธอจะกลับไปที่บ้านของเธอไม่ได้งั้นเหรอ? ตอนนี้ที่ ทัง ซอง ได้ทำติดต่อครั้งแรกโดยการโทรหาเธอ ลู ชินจิน หันร่างของเธอไปรอบ ๆ ขณะที่เขากอดเธอแน่น “ผมจะให้เสี่ยวเหยาเตรียมของขวัญไว้ให้คุณในวันพรุ่งนี้ คุณไม่ต้องกังวล” "เอิ่ม ขอบคุณค่ะ" ทัง โรลชูว ลูบใบหน้าของเธ