บทที่ 728

ส่วนตัวเขาคิดว่า ควรจะหยุดเธอก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินแก้ หลี่ วูนิ่งคิดพักหนึ่ง ก่อนเอ่ย “คุณโรลโรล ผมรู้ว่าคุณเกลียดหนิง เฉียวเฉียว และอยากฆ่าเธอมาก แต่ถ้าเรื่องนี้บานปลายจนถึงขั้นอาชญากรรม คุณจะถูกจับนะครับ นึกถึงคุณพ่อของคุณบ้าง คุณเป็นลูกสาวคนเดียวของท่านนะครับ” ฟังจบกู โรลโรลก็หรี่ตามองไม่ชอบใจ “หลี่ วู พ่อฉันสั่งให้นายคอยดูแลฉัน ไม่ใช่มาสอนฉัน ฉันไม่ต้องการความเห็นของนายในสิ่งที่ฉันตัดสินใจแล้ว” “คุณโรลโรล…” หลี่ วูต้องการจะเอ่ยต่อ ทว่าเสียงจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขัดจังหวะเสียก่อน เขาเห็น กู โรลโรลกดรับสายพร้อมรอยยิ้มชั่วร้ายที่แผ่ออกมา “ดูเหมือนว่าปลาใหญ่จะติดเบ็ดเข้าซะแล้วสิ” … ทัง โรลชูวขับรถตามที่อยู่ของกู โรลโรลมา จนมาถึงคฤหาสน์หลังเก่าที่อยู่ชานเมือง ร่างบางยืนสำรวจหน้าคฤหาสน์และบริเวณโดยรอบอย่างขบคิด หากไม่มีแสงไฟสาดส่องออกมา เธอคงคิดว่านี่เป็นคฤหาสน์ร้างที่ถูกทิ้งไว้แน่ ๆ เธอโทรบอก กู โรลโรลว่าตัวเองมาถึงแล้ว ไม่นานประตูบานหนาก็ถูกเปิดออกจากด้านใน กู โรลโรลเดินออกมาด้วยท่าทีนิ่งเฉย “ทัง โรลชูว เธอมาจริง ๆ ด้วย?” พลันท่าทีนั้นก็เปลี่ยนเป็นตกใจอย่างรวดเร็ว