บทที่ 715

เนื่องจากถูกจับได้แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องแสดงอีกต่อไป เซา เสี่ยวหวันลืมตาขึ้นมาและมองไปยัง ซิง ฉี และ ทัง โรลชูว เธอถามอย่างเย็นชา “พอใจรึยัง?” ทัง โรลชูว และ ซิง ฉีสบตากันและหันไปเยาะเย้ย เซา เสี่ยวหวัน “เซา เสี่ยวหวัน คุณเป็นคนที่น่าทึ่งมาก ไม่เพียงแต่แสร้งทำเป็นป่วย แต่ยังแสร้งทำเป็นหลับด้วย คิดว่าพวกเราโง่เหรอ?” “แม่ฉันป่วยจริง เธอแกล้งหลับเพราะไม่อยากเห็นพวกเธอ” กู โรลโรลตะโกนใส่ ทัง โรลชูวด้วยท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย ทัง โรลชูวมองเธออย่างเฉยเมย ขณะที่เธอกำลังเบะปากของเธอ “จริงหรือไม่จริง เดี๋ยวหมอจะมาตรวจให้” เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของ ทัง โรลชูวสีหน้าของ กู โรลโรล และ เซา เสี่ยวหวันก็เปลี่ยนไปทันที ทัง โรลชูวมองพวกเขาอย่างเงียบ ๆ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอเลือกที่จะเดินไปนั่งบนโซฟา ก่อนที่เธอจะหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาอย่างใจเย็นแล้วโทรออกให้พวกเขาเห็น เมื่อปลายสายรับโทรศัพท์ เธอก็มอง กู โรลโรล และ เซา เสี่ยวหวันพร้อมกับพูดโทรศัพท์ไปด้วย “ดร.หลี่คะ ฉันเองค่ะ ทัง โรลชูว เมื่อคืนฉันนัดคุณไว้ ตอนนี้คุณสะดวกไหมไหมคะ” ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำว่า "หมอ" ก