บทที่ 704

ฮัน อี้เฉินกวาดสายตามอง เซิน โมเฟยที่กำลังประคองนายซองด้วยความเฉยเมย ราวกับว่าเหตุการที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา เขากำมือทั้งสองข้างไว้แน่น ปฏิเสธไม่ได้ว่า ฐานะและรูปลักษณ์ของ เซิน โมเฟยดีกว่าเขามาก แต่เขาก็ยังรู้สึกขมขื่นที่แพ้เซิน โมเฟย เขาไม่สามารถรัก ซอง อันยีได้ แต่เขาต้องการเห็นคุณค่าในตัวของตัวเองมากกว่านี้ เขารู้ว่าทันทีที่เขาเดินออกไปจากบ้านหลังนี้ ในวันข้างหน้ามันจะเป็นเรื่องยากสำหรับถ้าหากต้องการจะไปเข้าใกล้ซอง อันยี และครอบครัวของเธอ ดังนั้นเขาจึงเลือกจะยืนอยู่ที่นี่ต่อ สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนี้ทำให้ ซอง อันยี นายซอง และ คุณนายซอง จ้องเขาด้วยความตกใจ แต่สายตาของ เซิน โมเฟย ก็ยังคงความสงบนิ่งเอาไว้ ฮัน อี้เฉินกำลังคุกเข่าลงบนพื้น “คุณลุง คุณป้า...” เขามองนายซองและคุณนายซองด้วยความขอโทษ ดวงตาของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ “ตอนนั้นเป็นผมเองที่เห็นแก่ตัว ผมทำให้พวกคุณเสียหาย ทำให้พวกคุณผิดหวัง ผมขอโทษจริง ๆ ขอโทษจริง ๆ ครับ...” ฮัน อี้เฉินกำลังร้องไห้ แต่มันทำให้ ซอง อันยีรู้สึกรังเกียจมากขึ้นไปอีก เธออยากจะอาเจียน “ฮัน อี้เฉิน นายกำลังโช