บทที่ 657

แม้แต่ในความฝัน เซิน เฉียนก็ไม่เคยคิดเลยว่าตัวประกอบอย่างเธอ จะได้มาแสดงเป็นตัวหลักแบบนี้ มันเหมือนกับความฝันที่เป็นจริง ตลอดงานแถลงข่าว ใจเธอก็อยู่ไม่นิ่งแล้ว พอกลับมาที่ห้องพัก เธอทรุดตัวลงบนโซฟา ผู้คนที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อาจกำลังสงสัยว่าเธอไปวิ่งร้อยเมตรมา “พี่คะ ขอน้ำหนึ่งแก้วค่ะ” เธอยกมือขึ้นเพื่อขอแก้วน้ำโดยไม่รู้ว่ามีใครอยู่ในห้อง เธอพูดเหมือนกับกำลังพูดกับผู้ช่วย สักพักก็มีคนยื่นแก้วน้ำให้เธอ “ขอบคุณค่ะ” เธอพูดเบา ๆ แล้วลุกขึ้นนั่ง เมื่อเธอกำลังจะดื่ม เธอก็เหลือบไปเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มจากหางตาของเธอ เธอเบิกตากว้างด้วยความแปลกใจและรีบหันไปมอง และอุทานด้วยความตกใจออกมา “พี่โรลชูว ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่?” ทัง โรลชูว ยิ้ม "เจอกันอีกแล้ว" เซิน เฉียนมองแก้วในมือของเธอและยิ้มออกไปอย่างเขินอาย “พี่โรลชูว ขอโทษที่ใช้พี่นะคะ” "ไม่เป็นไร" ทัง โรลชูวมองเธออย่างอ่อนโยน “ดื่มน้ำก่อน แล้วค่อยคุยกัน” “ค่ะ” เซิน เฉียนตอบตกลง จากนั้นเธอก็รีบดื่มน้ำในแก้วจนหมด เมื่อเห็นว่าเธอรีบดื่มน้ำจนหมด ทัง โรลชูวก็ยิ้มออกไปอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเธอก็หยิบสคริปต์หนา ๆ ออกมาจากกระเป๋าใบใหญ่ขอ