บทที่ 33

"แม่ อย่าโทษ โรลชูว เลยฉันเป็นคนที่ทำอะไรผิดกับเธอก่อน" เมื่อถึงเวลานี้ กู โรลโรล ที่นั่งอยู่บนเตียงก็ส่งเสียงขึ้นมา เธอปีนขึ้นจากเตียงด้วยความยากลำบากและก้าวไปอย่างช้า ๆ ไปยังทัง โรลชูว "โรลชูว ฉันรู้ว่าเธอโกรธฉันที่แย่ง ยินเฟง ไปมันเป็นความผิดของฉันจริง ๆ ฉันได้แต่โทษตัวเอง สถานการณ์ของฉันตอนนี้ ฉันไม่กล้าที่จะขอการให้อภัยจากเธอ แต่ฉันหวังว่าเธอจะให้ฉันมีโอกาสขอโทษ " กู โรลโรล พูดคำเหล่านี้ด้วยความจริงใจ ในท้ายที่สุดเธอก็คว้ามือของ ทัง โรลชูว "โรลชูว ไปข้างหน้าและด่าว่าฉันถ้าเธอต้องการ ฉันยินดีที่จะทำให้ มันขึ้นอยู่กับเธอไม่ว่าทางใดก็ตามตราบเท่าที่เธอสามารถระบายความหงุดหงิดของเธอได้" "กู โรลโรล เธอกำลังทำอะไร?" การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของ กู โรลโรล ทำให้ ทัง โรลชูว ไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่จะมาเธอจินตนาการว่า กู โรลโรล จะดุเธออย่างร้อนรน หรือวางแผนสมรู้ร่วมคิดบางอย่าง อย่างไรก็ตามเธอลดตัวลงจนสุดขีดและขอโทษเธอทันที มีบางอย่างไม่ถูกต้อง ... เป็นไปไม่ได้ที่ผู้หญิงคนนี้จะขอโทษเธอ เว้นแต่เธอจะมีจุดประสงค์ที่จะทำเช่นนั้น! ทัง โรลชูว เหล่ตาของเธอและปัดมือของเธอออกไปด้วยความไม่เชื่อ