บทที่ 303

เมื่อ ทัง โรลชูว เริ่มสงบลง ลู ชินจิน ก็พาเธอไปนั่งบนโซฟา ทัง โรลชูว ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน ก่อนที่เธอจะกลับมามีสติอีกครั้ง เธอก็เหลือบไปเห็นรูม่านตาสีเข้มของเขา พวกเขาจ้องหน้ากันซักพักก่อนที่เขาจะกระพริบตา “อย่ามองนะ ตอนนี้ฉันน่าเกลียดแน่ ๆ” เสียงของเธอแหบเล็กน้อยเพราะสะอื้นนานเกินไปจากการร้องไห้ "ใช่ ตอนนี้คุณน่าเกลียดนิดหน่อย" ริมฝีปากของ ลู ชินจิน โค้งเป็นรอยยิ้ม "จริงเหรอ?" ทัง โรลชูว รู้สึกกังวล เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อจ้องหน้าของเขา แต่กลับเห็นรอยยิ้มของเขาทำให้เธอรู้ได้ว่าเขาแค่ล้อเล่น รอยยิ้มที่อ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขากอดเธอแน่น "คุณไม่ได้น่าเกลียดเลย ในสายตาของผมคุณสวยมากมาตลอดเลยนะ" เสียงของเขาเหมือนลมในฤดูใบไม้ผลิที่อ่อนโยน ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกอบอุ่น “ถึงคุณจะล้อเล่น ฉันก็ไม่ให้อภัยคุณหรอกนะที่บอกว่าฉันน่าเกลียดน่ะ” ทัง โรลชูว เชิดคางของเธอขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ เมื่อเห็นเธอมั่นใจในตัวเองแบบนั้น ลู ชินจิน ก็หัวเราะออกมาดัง ๆ เขากอดเธอแน่นขึ้น และไม่พูดอะไรมาก ทัง โรลชูว นอนบนหน้าอกของเขาเงียบ ๆ มันทำให้เธอได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขา แ