บทที่ 220

ทัง โรลชูว ไม่ลังเลอะไรเลย หลังจากออกจากสัมภาษณ์ ฉิน ยีอาน เธอนั่งรถแท็กซี่กลับไปที่บริษัทโดยตรง ระหว่างทางกลับหมัดของ ทัง โรลชูว กำแน่นเมื่อนึกถึงคำพูดสุดท้ายของ ฉิน ยีอาน “ฉันดูรังแกง่ายขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมคนอื่นถึงรังแกฉันตลอดเวลา ความอดทนและการประนีประนอมของฉันเป็นเพียงสัญญาณของความอ่อนแอในสายตาของคนเหรอ อย่างนั้นทำไมพวกเขาถึงเอาแต่ใจมากขึ้น” “พวกเขาคิดว่าฉันไม่เครียดหรือไง ทำไมต้องระบายความโกรธลงที่ฉันด้วย? “ดูเหมือนว่าฉันจะเฉยชาไม่ได้อีกต่อไป ไม่งั้นฉันคงจะถูกรังแกรุนแรงกว่านี้!” เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ความเย็นชาก็ไหลเข้ามาในดวงตาของ ทัง โรลชูว หลังจากกลับมาที่บริษัทของเธอ เธอก็รีบไปที่ห้องทำงานของกรรมการผู้จัดการ ซู เทียนอ้าย นั่งอยู่บนเก้าอี้ของเธอจิบกาแฟ เมื่อเธอเห็น ทัง โรลชูว เข้ามาโดยไม่ได้เคาะประตูการแสดงออกของเธอก็ดูแย่ทันที "ทัง โรลชูว เธอกล้าดียังไง! ที่นี่คือบริษัทไม่ใช่บ้านของเธอ เธอกล้าเข้ามาในห้องทำงานของฉันแบบนี้ได้ยังไง?" ซู เทียนอ้าย กระแทกแก้วกาแฟลงบนโต๊ะเพื่อแสดงความโกรธของเธอ เธอพูดกับ ทัง โรลชูว ในขณะที่เธอรู้สึกว่าเธอไม่ได้รับความเคารพจากเธอ ทัง โรลช