บทที่ 179

"เพี๊ยะ!" การตบครั้งที่สองเกิดขึ้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ทำให้มีรอยมือสีแดงที่ชัดเจนบนใบหน้าของ ฮัน อี้เฉิน "และการตบครั้งนี้เป็นของฉัน ฉันที่เคยตาบอดตลอดสองปีที่ผ่านมา ตาบอดที่ไปตกหลุมรักคนเลวอย่างแก" “ซอง อันยี เธออยากตายแล้วใช่ไหม?” หลังจากที่ ฮัน อี้เฉิน โดนเธอตบถึงสองครั้งต่อหน้าทุกคน เขาก็เริ่มชักสีหน้า "นังนี่! เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ถึงกล้าตบ อี้เฉิน?" หยาง เฉียนเฉียน ก็โกรธเช่นกัน เธอยกมือขึ้นอยากจะตบกลับ เมื่อเห็นเช่นนี้ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็อ้าปากค้างด้วยความหวาดกลัว อย่างไรก็ตาม เมื่อมือของ หยาง เฉียนเฉียน กำลังจะสัมผัสใบหน้าของเธอ แขนยาวเรียวก็หยุดมือของเธอไว้กลางอากาศ หลังจากนั้นเสียงที่ดูขี้เกียจเล็กน้อยก็ดังขึ้น “ซอง อันยี ก็ไม่ใช่คนที่คุณจะตบได้” "ใคร?" เมื่อเห็นว่ามือของเธอถูกหยุด หยาง เฉียนเฉียน ก็โกรธและรีบหันไปมองทันที เธอเห็นเพียงร่างสูงยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาทั้งสามคน เธอไม่รู้ว่าคน ๆ นี้มาถึงเมื่อไหร่ ใบหน้าที่งดงามและท่าทีที่สง่างามของชายคนนี้ ทำให้ทุกคนสนใจเขา ด้วยความสูงของเขา ทำให้เขาชนะ อี้เฉิน ทันที นั่นจึงทำให้ใบหน้าของ ฮัน อี้เฉิน ซีดเผือก คนน