บทที่ 161

สองคนที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่เคราะห์ร้ายคนนี้หรือนายน้อยที่อยู่ข้าง ๆ เธอ เป็นคนที่เขาไม่สามารถทำให้โกรธได้ เขาต้องการส่งแขกที่ไม่ได้รับเชิญทั้งสองคนนี้ออกไป แต่ผู้หญิงตัวแสบไม่ยอมออกไป! เมื่อนึกถึงเรื่องนี้สารวัตรก็ถอนหายใจไม่หยุด เขาเป็นหัวหน้าเขต แต่ต่อหน้าสองคนนี้เขาต่ำต้อยยิ่งกว่ายศของเขาซะอีก! เมื่อหัวหน้าหงุดหงิดเกี่ยวกับวิธีการแก้ไขปัญหาของพวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าสองคนดังมาจากด้านนอกประตู เมื่อ ทัง โรลชูว และ ซอง อันยี ไปที่สถานีตำรวจพวกเขาใช้เวลาเพียงแวบเดียวเพื่อรู้ตัวคนที่ คุ้นเคยซึ่งอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วยิ้มก่อนจะรีบเดินไป เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ ทัง โรลชูว ก็ตะโกน “ เสี่ยวเซียว!” "ฮะ?" เมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงชื่อ เสี่ยวเซียว ก็หันไปมองในทันที ท่าที่เย่อหยิ่งของเธอหายไปทันที เธอรู้สึกประหลาดใจที่เห็น ทัง โรลชูว และ ซอง อันยี พุ่งเข้าหาเธอ ร่างกายที่สง่างามของเธอถูกพวกเธอกอดไว้ในทันที "โรลชูว, อันยี พวกแกมาแล้วรึยัง! ฉันคิดถึงพวกแกมากเลย!" "เราก็คิดถึงแกเหมือนกัน" ทัง โรลชูว ยิ้มและกอดเธอ ใบหน้าของเธอมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขที่