บทที่ 941

การได้เห็นท่าทีมีอคติของร็อดนีย์ทําให้ฌอนอยากโยนเขาเข้าส้วมและราดน้ำเย็นใส่เขาเพื่อปลุกเขาให้ตื่นได้แล้ว แต่เป็นไปได้ว่าคงไร้ประโยชน์เพราะเขาก็คงเป็นเขาคนเดิมอยู่แหละ เขาไม่เคยเชื่อไม่ว่าใครจะพูดอะไร ราวกับว่าเขาถูกผีสิง “เอาเถอะน่า ดื่มซะถ้านายอารมณ์ไม่ดี เมาแล้วนายจะได้ไม่ต้องกังวล” เชสเตอร์รินเบียร์ให้ร็อดนีย์ จนกระทั่งร็อดนีย์เมาหลับอยู่บนโซฟาไปแล้ว เชสเตอร์ค่อยจุดบุหรี่และถอนหายใจช้า ๆ “ทําไมฉันรู้สึกว่าซาร่าไม่ได้พยายามจะช่วยให้เขาประสบความสําเร็จเลย? เธอแค่ไม่ชอบที่เขาไม่เหลืออะไรเลยถ้าไม่มีโอเชอร์เท่านั้นเอง” "ฉันรู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน" ฌอนมองเขาแปลก ๆ “นายก็ไม่เชื่อใจซาร่าแล้วใช่ไหมล่ะ?” “เธอเสแสร้งเก่งเกินไป บางทีซาร่าอาจเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อสามปีที่แล้วก็ได้ แต่เราไม่ทันสังเกตเอง” เชสเตอร์เหลือบมองเขา “นายไม่ได้ไปงานแถลงข่าวเมื่อวานนี้แต่มันเป็นคืนที่น่าจดจำทีเดียว เฟรยาสวมชุดสีเดียวกับซาร่า แล้วร็อดนีย์ก็ลากเฟรยาขึ้นไปชั้นบนบังคับให้เธอเปลี่ยนชุด” “นายคิดว่าร็อดนีย์คนเดิมจะทําอะไรแบบนั้นไหม? บังเอิญชุดสีแดงของเฟรยาเมื่อคืนดูดีกว่าของซาร่า” ฌอนอึ้ง ตามความเข้าใจ