บทที่ 90

สำนักงานทนายความเจนนิงส์ เชสที่เพิ่งกลับจากรับประทานอาหารกลางวัน กำลังเดินเข้ามาในสำนักงานอย่างไม่รีบร้อน ขณะที่เขาเดินผ่านสำนักงานของฌอน เขาสังเกตเห็นเลขากำลังเข้าไปพร้อมกับถ้วยกาแฟ “ทนายฮิลล์ไม่ไปพักกลางวันเหรอครับ?” เขาถามกับเลขา “ไม่ค่ะ เขากำลังตรวจสอบคดีใหม่อยู่” เลขากระซิบตอบ “พักนี้ทนายฮิลล์ขยันทำคดีมาก เขามีปัญหาทางการเงินหรือเปล่า? เขาเคยรับว่าความคดีแค่สองคดีต่อเดือนเท่านั้น แต่ตอนนี้เขารับว่าความถึงสี่คดีพร้อม ๆ กัน เขายุ่งมากจนทำงานกินเวลามาจนถึงช่วงพักกลางวันเลย” เชสเยาะเย้ย คนอย่างฌอนเนี่ยนะจะมีปัญหาทางการเงิน? ประธานบางคนอาจจะใช้เงินจนหมดได้ แต่ฌอนน่ะหรือ? ล้านปีก็ไม่มีทางหมด ทรัพย์สมบัติที่เขาครอบครองอยู่ สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ถึงสิบชั่วอายุคน เขาไม่อยากกลับไปที่บ้านอันว่างเปล่า แต่ก็ดื้อรั้นเกินกว่าจะยอมรับเท่านั้นเอง “เอาล่ะ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง” เขารับแก้วกาแฟมาแล้วเดินเข้าไปในสำนักงาน “วางเอาไว้ตรงนั้นแหละ” ฌอนพูดขึ้นโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เชสถอนหายใจออกมา “อ่า วันนี้เป็นวันฉลองพิธีหมั้นระหว่างตระกูลโจนส์และตระกูลโลว์ เพื่อนของฉันคนหนึ่งที่ได้ไปร่วมงานเ